De vakantie die we vorig jaar gepland hadden, maar door mijn MS-aanval niet door kon gaan, hebben we dit jaar in een nieuw jasje gegoten. Dat we een week naar de invasiestranden van Normandië zouden gaan was zeker. Wat we de tweede week gingen doen, duurde wat langer om te verzinnen. Uiteindelijk boekten we een vakantiewoning in Horebeke (half uurtje vanaf Gent) en ging mijn schoonmoeder ook een weekje mee.
Vanuit Horebeke bezochten we Oudenaarde, Gent, 
Geraardsbergen en Kortrijk. In alle steden konden we een route wandelen door de stad om de bezienswaardigheden te bekijken. In de kleine stadjes komt dit neer op een groot gemeentehuis en een paar kerken, terwijl je in de grote plaatsen als Gent en Kortrijk een stuk meer te bekijken hebt. Eén ding hadden al deze plaatsen allemaal. Ze waren lastig begaanbaar met de rolstoel. Dat begon al met de kleine hobbelkeitjes en soms eindigde de stoep met een opstaande rand waardoor ik uit de rolstoel moest om weer verder te kunnen.
In Gent waren precies de Gentse Feesten toen wij er waren, dus de stad was gezellig druk. We wilden graag varen om op een makkelijke manier veel van de stad te zien, dus lieten we de rolstoel achter bij het ticketverkooppunt voordat we in de boot stapten. Het was een leuke rondvaart en hierna stond mijn rolstoel weer trouw op mij te wachten.
Om vanuit Horebeke in Normandië te komen, hadden wij besloten om een tussenstop te maken in Lille en daar ook twee nachten te blijven. Tegelijkertijd konden we mijn schoonmoeder hier ook op de Thalys zetten, zodat we onze tweede vakantieweek samen waren. In Lille waren wel een aantal mooie gebouwen te zien en zijn we ook naar de dierentuin geweest (die is daar gratis :-)) en de direct naastgelegen citadel. Het is een gezellige stad, maar ook hier volop hobbelen in de rolstoel.
Het was nog maar een halve dag rijden om in Longues-sur-Mer te komen. Hier hadden we een schattig appartement gehuurd met een hele mooie tuin. Het was vlak aan zee en gunstig gelegen tussen alle oorlogsstranden. Nieuwsgierig naar alles wat we nog zouden gaan zien, zijn we de eerste avond naar de ‘Batterie de Longues’ geweest. Hier hebben we ook de foto gemaakt die ik op mijn homepage gebruik. Erg indrukkend en verwachtingsvol naar alles wat nog ging komen. We maakten elke dag een plan om de verschillende stranden en musea te bekijken. We zijn gestart bij Saint-Mère-Eglise met de beroemde parachutist aan de kerktoren. Hierbij ligt ook het ‘Musée Airborne’ waar ik maar de helft van de entree hoefde te betalen. Hier was ik eerst erg boos om, omdat ik me zeker geen half mens voelde door de rolstoel. Ook naar het strand Utah om het gedenkteken te bekijken. Zo zagen onze vervolgdagen er ook uit. We 
bezochten nog de stranden Omaha, Gold, Juno en Sword en de kliffen van Point du Hoc. Dit in combinatie met 1 museum dat er dicht bij lag: Cinéma Circulaire, Musée Memorial Bayeux, Memorial Pegasus, Musée du Débarquement en Musée Mémorial d’Omaha Beach. Ook bij deze musea hoefden we voor mij maar halve of geen entree te betalen. Hoe beledigd ik de eerste keer was dat dit gebeurde, wendde ik hier snel aan. Alle musea met bijbehorende filmzalen waren goed toegankelijk met de rolstoel. Voor een lekker zonnetje waren we in Normandië verkeerd, maar we hebben toch nog twee middagen in ons tuintje gerelaxt.
De week was voorbij gevlogen, maar we hadden nog geen zin om onze vakantie af te sluiten dus plakten we er nog een nachtje aan vast. Via de mooie kliffen van Etretat belandden we in Dieppe waar we een mooi kasteel hebben bezocht en erna heerlijk op een terrasje aan de haven hebben gedineerd. Dit was echt het einde van onze vakantie. Heel anders dan de afgelopen jaren, maar zeker erg leuk.