Zodra ik de eerste zonnestralen vandaag gezien had kriebelde het idee om een herfstwandeling in het Bergse Bos te maken. Ik moest wel even geduld hebben, want mijn vriend was nog bij mijn schoonmoeder als mantelzorger omdat ze dinsdag een nieuwe knie gekregen had. Ook mijn rolstoel was daar. Rond een uurtje of twee was hij weer thuis, maar voor hem was lekker op de bank zitten na al die uurtjes verzorging wel erg aantrekkelijk. Dan tijd voor plan twee, het bellen van mijn ouders. Vaak willen zij wel mee met fietsen of wandelen. Ik ben nu eenmaal een gezelschapsmens, dus als ik gezelschap kan regelen met erop uit gaan doe ik dat. En ook nu wilde mijn vader wel mee. Gelukkig stond de rolstoel nog in de auto dus dat scheelde een keertje uit elkaar halen. In het Bergse Bos was het heerlijk. Eerst lekker een stukje gewandeld en tegen de blaadjes aan geschopt, terwijl mijn vader de lege rolstoel duwde. Toen ik moe begon te worden, ben ik in de rolstoel gaan zitten want ’s avonds stond nog een etentje gepland bij de Soete Suikerbol in Pijnacker. Wat was het heerlijk weer buiten en wat een mooie herfstkleuren.
Herfstzonnetje
