Na de week wat rustiger aan te hebben gedaan (behalve donderdag, want toen had ik een uitje van mijn werk) begon vandaag weer moeizaam. Van 16-21 uur gaven wij een borrel met hapjes om mijn vriends 38e en mijn (bijna) 32e verjaardag te vieren. Een avondverjaardag geven zie ik niet meer zitten, omdat ik dan rond 22 uur instort en dan toch nog mijn rol als gastvrouw wil vervullen. Vorig jaar hadden we onze verjaardag ook met een borrel gevierd en dat was erg goed bevallen.
Mijn vriend was die ochtend al vroeg begonnen me de voorbereiding van de saté, gehaktballetjes en tacovulling. Ik deed de boodschappen en wilde daarna weer verder helpen, maar ik was zo moe dat ik mijn bed maar weer ingedoken was. Wat doet dat zeer op z’n moment. Ik voel me dan zo tekort schieten. Gelukkig is mijn vriend een kanjer en maakt er op dat moment geen probleem van en doet alles in zijn eentje. Het was een geslaagd feestje, waar ik gezellig vrienden gesproken had en op mijn kruk in de keuken steeds de hapjes opgewarmd had, waarna mijn vriend ze ronddeelde. Om 21:15 gingen de meeste vrienden naar huis en bleven we met nog een klein clubje over. Deze zijn nog een klein uurtje blijven hangen, maar toen moest ik echt naar bed. In bed was ik duizelig van vermoeidheid, waardoor ik slecht in slaap kon komen, maar was erg blij dat ik het hele feestje toch volgehouden had.
Feestje
