Gisteren was een erg pittige dag. Ik had milde spierpijn overgehouden aan het sporten, mijn schoonmoeder kwam oppassen (zodat ik kon gaan werken) en mijn vader vierde zijn verjaardag. Ik was langer op mijn werk bezig, waardoor ik later op de verjaardag was en eigenlijk al te moe was voor zo’n drukte. Mijn moeder en vriend hadden dat allebei al aan mij gezien, maar er gelukkig niets van gezegd.
Na een goede nacht, voelde ik mij nog steeds niet opgeknapt. Ik vroeg mijn vriend de eerste fles van 7 uur te doen, zodat ik nog wat langer kon blijven liggen. Dit was helaas nog steeds niet genoeg. Gelukkig had ik alleen maar een afspraak bij de huisarts. Toen ik daarvan terug was, belde mijn vriend hoe het ging. Ik gaf eerlijk aan dat het best zwaar was. Hij had geen dringende werkzaamheden die hij op het werk moest doen, dus was hij om 13 uur al thuis om voor onze dochter te zorgen zodat ik naar bed kon. Slapen lukte niet, maar het gevoel van even niets moeten was erg fijn.
