Ik stond maandag al niet zo fit op, maar schreef dit toe aan een nawee van afgelopen zaterdag. Ik was gewoon gaan sporten en nog naar de fysiotherapeut geweest om mijn rug los te maken. Op de behandeltafel voelde ik mij al wat misselijk, maar ook nu dacht ik aan vermoeidheid. Mijn vriend was ’s middags al ziek zijn bed in gedoken en na het ophalen van ons dochtertje keerde ook mijn maag zich om. Allebei ziek en slap en toch een klein meisje om voor te zorgen. Ik schakelde mijn moeder in, want het overgeven was bij allebei nog niet gestopt en Sanne moest een fles en naar bed. Gelukkig kwam mijn moeder ons helpen, terwijl ze al een drukke oppasdag achter de rug had.
Dinsdag waren we allebei nog niets waard, dus hadden we weer een hulplijn ingeschakeld. Dit keer mijn schoonzus, die met een tas vol crackers arriveerde en ons een paar uurtjes de zorgen voor ons dochtertje uit handen nam. Woensdag was mijn moeder nog drie uurtjes geweest. Daarna hebben we samen weer voor ons meisje kunnen zorgen.
Ik knapte iets sneller op dan mijn vriend, maar mijn energie is nog ver te zoeken. Ik was vandaag wel gaan werken, maar daarna weer een tijdje op bed gaan liggen. Morgen gelukkig een rustig dagje in het vooruitzicht.
