Vandaag had ik een hele volle dag. Ik had hierom vorige week vrijdag al een uur gewerkt om vandaag maar twee uur aanwezig te hoeven zijn. Ik begon met het meegaan naar het babyzwemmen. Ik was laatstvoor het eerst geweest en nu ging mijn vriend. Zo kon ik helpen waar dat nodig was en leuk meekijken vanaf de kant.
Om half 11 had ik een intakegesprek bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Dit was een wat oudere dame, die goed begreep waar ik tegenaan loop en mij gaat helpen met mijn zoektocht door middel van Acceptance and Commitmant Therapie.
De praktijkondersteuner heeft zelf ook een lichamelijk beperking en weet heel goed hoe het is om steeds tegen je grenzen aan te lopen. Ik ben erg benieuwd waar deze therapie mij brengen gaat. Tijdens dit intakegesprek heb ik vooral veel verteld met af en toe een traan erbij en soms weer heel trots. Zo wisselen de emoties best snel.
Hierna ben ik nog twee uur gaan werken. Deze uren vlogen heel snel voorbij en ik krijg nu een aardige balans nu ik op alle onderdelen ingewerkt ben. Op dinsdag red ik het aanschrijven precies en op donderdag kan ik eigen taken doen voor het kwaliteitssysteem. Veel ruimte voor nieuwe taken is er nog niet, maar ik ben heel tevreden met mijn vorderingen.
Ik was wel helemaal op toen ik thuiskwam, maar na een uurtje rusten kon ik wel weer helpen met eten koken en het zorgen voor onze dochter. Die had koorts gekregen en was erg hangerig. Vroeg naar haar bed is dan de beste optie, dus zo hadden wij nog tijd voor tv kijken en drie potjes Rummikub. Ook ik ging om half negen al naar bed, maar da’s nog best laat na een drukke dag.
