Ik werd wakker met 0 energie. Ik had gehoopt dat ik ons dochtertje zonder hulp een schone luier en de fles kon geven, maar dat lukte niet. Mijn vriend kwam helpen en bracht ons dochtertje naar de opvang. Ik had vandaag alleen gepland om op dorp schoenen te halen en wat was te vouwen, maar zelfs hier had ik geen fut voor.
Sinds zes weken zit ik al lager in mijn energie en door het overgeven van dinsdag was het nog een stuk minder. Ik jankte aardig wat af deze ochtend en bleef in bed liggen. Op een gegeven moment belde ik mijn moeder en die stelde voor om ’s middags te komen en een rondje met mij te wandelen in de rolstoel. Hier zei ik dankbaar ‘ja’ op, want buiten zijn is altijd goed voor mij en gezelschap na een halve dag sippen ook. Gelukkig heb ik maar weinig van dit soort dagen.
Wel was ik zo verstandig om onze plannen voor morgen af te zeggen. Daar baalde ik flink van, want we zouden op Scheveningen gaan ziplinen. Onze vrienden reageerden super lief en stelden voor om dan bij ons wat te drinken en bij te kletsen. Dit voorstel nam ik dankbaar aan. Zo kwam er nog iets van onze plannen terecht.
