Het zand kwam ons al tegemoet gewaaid toen we de auto uitstapten. Wat een wind en grote golven. Gelukkig kwamen we niet voor het strand. Ik wilde graag een keertje naar Sealife. Het was erg rustig, maar dat was fijn, aangezien de doorgangen op sommige plaatsen vrij smal zijn voor de rolstoel. Ons dochtertje keek haar ogen uit.
Het grootste gedeelte wilde ze zelf lopen en soms zat ze bij mij op schoot. Fijn om haar dan even dicht bij me te hebben, want op sommige momenten blijft het jammer dat ik dan niet met haar rond kan lopen. Op de boulevard wilde ze graag mijn hand. Dat kan daar prima met genoeg ruimte om ons heen. Heerlijk hoe normaal het voor haar is, dat ik op zulke momenten in de rolstoel zit.
