Er was weer een festival bij ons om de hoek. Wij hadden geen kaarten gekocht, want mijn zus en ik zouden dit weekend naar Alkmaar gaan. Alleen gingen we uiteindelijk een weekend later. Nu had mijn vriendin vrijkaartjes gekregen voor de vrijdagavond, waar ze zelf met haar gezin al kaartjes voor had en ze vroeg ons mee. Super leuk en lief, want de kaarten waren ook verkoopbaar. Ik appte haar hier nog over, maar ze vond gezelligheid belangrijker.
Het volgende punt was een logeeradres regelen voor ons dochtertje nu alle oma’s en opa op vakantie waren. Ik vroeg het aan mijn zus en die zei meteen ‘ja’. Dat was makkelijk geregeld.
Ik had ’s morgens met een vriendin afgesproken in Dordrecht. Deze afspraak stond al een tijd, dus wilde ik hem niet afzeggen. Nu was het dochtertje van mijn vriendin ziek, waardoor zij de afspraak moest verzetten. Dat kwam mij eigenlijk wel goed uit, zo kon in mijn energie bewaren voor het festival.
Om vijf uur ging het festivalterrein open en toen waren wij er direct. We zochten een plaatsje in de zon en bekeken alle binnenkomende festivalgangers. Het was ons eerste betaalde festival waar ook kinderen waren. Dit was een leuke mix. Ik had van tevoren al een kleine pizza gegeten, omdat de catering verzorgd werd door lokale ondernemers. Hierdoor verwachte ik weinig glutenvrije gerechten en dit bleek juist te zijn. Er waren nacho’s en een charcuterie, maar verder niet.
Het festival werd geopend door Davina Michelle. Tijdens “Duurt te lang” stond een groepje meisjes enthousiast op een verhoging te zingen; heerlijk om te zien. Onze vrienden hadden ook hun twee dochtertjes bij zich. Één van hen had mij nog nooit in een rolstoel gezien, dus dat moest even uitgelegd worden. De volgende artiest was Jan Smit. Ook voegde een oude vriend van mij zich toe aan ons gezelschap. We kletsten een aardig poosje over de afgelopen jaren. Hij bleef de hele tijd gehurkt naast de rolstoel zitten. Ik gaf aan dat hij ook gewoon mocht gaan staan, maar dat wilde hij niet. Dan vond hij, dat hij op mij neer keek. Meer mensen ervaren dit zo, maar ik heb dit gevoel niet. Nielson was de laatste artiest die we zagen, maar zijn optreden viel tegen. Inmiddels was één van de dochtertjes van onze vrienden in slaap gevallen, dus gingen we met z’n allen naar huis toe.
