Mijn vriend was het opgevallen dat ik minder blogs schreef. Ik vond dat ik weinig te vertellen had, maar hij noemde een aantal activiteiten waar ik over kon schrijven. Hierin gaf ik hem gelijk en ik begon meteen aan deze blog.
Ik mis mijn vriendinnen. We appen regelmatig, maar dat is toch heel anders dan gezellig kletsen en lachen. Gelukkig hebben anderen dit gevoel ook en maakten we met de meiden van de voetbal een date om met zijn allen af te spreken op een parkeerplaats vanuit onze kofferbak met anderhalve meter ertussen. Op de dag zelf voelden een aantal zich hier niet prettig bij en werd het een groeps-gesprek via Skype. Ik maakte hiervoor een groep aan en één voor één meldden de vriendinnen zich. De één verscheen in beeld met een theetje, de ander een wijntje of een koekje. We waren met z’n zessen en het werkte best goed.
Natuurlijk praatten we over de impact van het virus, maar ook hoe het met iedereen ging. Hoe ze dapper hun eigen werk combineerden met het helpen van hun kinderen met hun schoolwerk. Wie zijn ouders nog wel ziet en wie niet enz. Na anderhalf uur kletsen, namen we weer afscheid. Heel leuk om iedereen zo gesproken te hebben.
