Na weken waarin ik weinig had afgesproken, belde ik mijn oma na het avondeten op of ze buiten met mij op 2 verschillende bankjes wilde kletsen. Mijn oma is 93 en komt niet buiten. Nu de Corona-maatregelen tot 20 mei verlengd waren en het mooi weer was, wilde ze toch wel eventjes met mij naar buiten. Heel fijn om haar weer te zien en in het ‘echt’ te spreken. We hadden al een aantal keer vanaf buiten naar haar gezwaaid en ik belde haar regelmatig op. Na een uurtje kletsen, wilde mijn oma graag weer naar binnen. Zo’n houten bankje zit niet comfortabel. Het voelde heel erg als bonus dat we elkaar toch even gezien hadden.
Een avond later had ik met een vriendin die gestart was met een nieuwe baan op bankjes afgesproken. Daar wilde ik natuurlijk alles over horen. We hadden natuurlijk al geappt, maar pratend kreeg ik veel meer een idee van haar nieuwe werkplek en collega’s. Het was wel een koude avond met veel wind. Na een uurtje kreeg ik het koud, ondanks mijn winterjas en dunne handschoenen. We hadden in elk geval bijgekletst en beloofden over een tijdje weer buiten op afstand af te spreken.
Wat een bijzondere tijd is het toch.
Heel veel sterkte.
Liefs Olga
Hi Olga,
Dat is het zeker. In deze vreemde tijd ben jij oma geworden (nog gefeliciteerd). Mag/kun je wel gaan knuffelen?
Liefs