Trots besprak ik mijn lijstje van positieve punten dat ik bijgehouden had de afgelopen week. We spraken vandaag vooral over het vervolg van de therapie. Mijn psycholoog gaat over vier weken met zwangerschapsverlof en wat wilde ik in de tussentijd nog bereiken? Vooral meer acceptatie van de situatie en de lat wat minder hoog leggen voor mezelf. Ook wil ik graag, zodra ze haar cursus op het gebied van vermoeidheid gedaan heeft, terugkomen voor het volgen van de therapie die speciaal hier op gericht is.
Ik kreeg uitleg van de psycholoog dat het heel natuurlijk is om de lat hoog te leggen en dat veel mensen dit doen. Waar voor mij vooral winst te behalen is, is om te kijken naar wat wél allemaal gelukt is op een dag en niet naar wat ik nog meer allemaal had gewild.
Ik kreeg een opdracht mee naar huis om stil te staan bij mijn verdriet en op te schrijven wat er dan naar boven komt. Ik ben geneigd om mijn verdriet vaak weg te slikken en weer verder te gaan.
Aan het einde van het consult vroeg ik nog naar de psycholoog of zij ervaring heeft met Ritalin (methylfenidaat) tegen de vermoeidheid. Ik heb deze medicatie rond mijn 16e gebruikt voor mijn ADD (versie van ADHD gericht op de concentratie) en positieve artikelen hierover gelezen. Ook heb ik tegenwoordig best veel last van externe prikkels die ik slecht kan filteren, waarmee de medicatie ook kan helpen. De psycholoog gaat overleggen met de revalidatie-arts en koppelt dit volgende week terug.
Erna weer ergotherapie. Ik had voor mezelf al besloten dat vandaag mijn laatste consult was. Ik wilde het graag nog hebben over mijn (vaak tijdelijke) slaapprobleem. Ik kreeg een volledige uitleg over de fases van slaap en een lijstje met tips. Ik word dan vroeg wakker (4.00/4.30) en kom dan niet meer in slaap. In theorie moet ik dan zorgen dat ik niet actief word en mocht dat wel het geval zijn, uit bed gaan en als ik moe ben weer gaan slapen. Liever niet lezen, omdat je dan denkt aan het boek waarin je leest. De tip over uit bed gaan, lijkt mij erg moeilijk in praktijk te brengen. Voordat ik weer moe genoeg ben om nogmaals te gaan slapen, wordt ons dochtertje al weer wakker.
Ook praten we nog over oude gewoontes die moeilijk zijn om los te laten, zoals schaatsen. Elk jaar wil ik het toch weer proberen, terwijl ik weet dat mijn balans er te slecht voor is. Ik heb er lang over gedaan om nieuwe sporten te proberen. Mocht het roeien nu toch niets zijn, wil de ergotherapeut met mij meedenken en motiveren voor aangepaste sporten, zoals badminton, tafeltennis die mij ook leuk lijken. Dat vind ik een enorm moeilijke stap, dus daarom heb ik die zelf nog niet gezet.
We sloten af met onderstaande tekening: wie ben ik- wat wil ik- wat kan ik. Deze punten horen in balans te zijn. Dat is het bij mij zeker niet. Hier is nog winst te behalen, maar is vooral een proces dat ik zelf moet doen.
