Vandaag had ik alweer mijn laatste sessie. Ik had zelf geen nieuwe punten ontdekt, die we nog konden bespreken. We evolueerden de onderwerpen:
-Kabbelend gevoel. Hier hadden we een mooie stap in gezet door het bijhouden van een positief dagboek. Momenteel heb ik hier ook minder last van, doordat we best veel leuke dingen doen.
-Negarief Zelfbeeld. Hier horen ook de vragen bij: Wat wil ik? Wie ben ik? Op dit punt heb ik een klein stapje gemaakt, maar kan er nog veel verbeterd worden. Ook lukt het een klein beetje om wat minder kritisch te zijn tov mezelf.
-Acceptatie/verdriet om MS. Ik heb geleerd welke fases van rouw er zijn en dat ik door mijn vroege acties in dit proces stappen oversla, waardoor de acceptatie soms niet lukt. Ook heb ik geprobeerd om verdriet toe te laten, maar dit zorgde voor een hele negatieve dag, dus of dat nu de beste manier voor mij is? We gaan het de komende maanden uitproberen.
-Vermoeidheid. Op dit punt hebben we alleen de slaaptips besproken en volgt de specifieke CTG training in 2021 nadat mijn psycholoog de cursus gevolgd heeft om de training te kunnen geven.
Ik vond het een kortdurend, heftig revalidatietraject, maar de psycholoog heeft er voor gezorgd dat we best veel bereikt hebben. Ze vroeg goed door naar onderliggende gevoelens, waardoor we vaak tot de kern van het probleem kwamen. Ik ben blij dat ik op dit gebied een positieve ervaring heb kunnen toevoegen, want in mijn eerdere revalidatietrajecten bereikte ik weinig met de psychologen. Ik heb nog veel punten over, waarmee ik zelf aan de slag kan. Ik ben erg benieuwd of ik mezelf daar ruimte voor geef.
Het schrijven van de blogs over deze afspraken heeft het voor mij makkelijker gemaakt om over het traject te praten met vrienden. Zo begrijpen zij beter waar ik mee worstel, want ik kan heel goed doen alsof het goed met mij gaat.
