Afgelopen donderdag was mijn vriend met ons dochtertje en haar loopfiets naar buiten gegaan. Toen ik wakker was, stonden er Whatsapp video’s op mij te wachten, waarbij ons dochtertje met haar voetjes omhoog een tunneltje naar beneden gaat. Wat stoer van haar, maar tegelijkertijd vind ik het ook eng want ze gaat erg hard. Ook heel knap dat ze zo’n goede balans heeft. Ik dacht gelijk aan het volgende: zonder zijwieltjes leren fietsen. Dit had ik in oktober al geprobeerd, maar toen hing ze nog veel te veel opzij.
Zaterdagochtend waren we al vroeg buiten. Ik had de zijwieltjes van de fiets gehaald, zodat we er goed naast konden lopen. Ook had ons dochtertje een speciaal vestje aan met een handvat achterop, zodat we haar makkelijk konden helpen. We begonnen in onze straat. De balans was gelijk goed, maar ze slingerde nog erg. We gingen naar een rustig fietspad en hier durfde ik haar los te laten. Dit lukte best goed onder de voortdurende aanmoediging dat ze moest blijven fietsen en voor zich moest kijken. Gelukkig deed ze goed haar voeten op de grond om te stoppen, waardoor ze niet viel.
We waren klaar voor het volgende rondje. Eerst startte mijn vriend, want ik had wat moeite met het gebukte lopen. Toch wilde mijn dochtertje liever met mij, dus vooruit. Hier fietste ze echt heel goed. Ik hoefde haar alleen nog het eerste stukje te helpen. Ze ging zo hard dat ik moeite had om haar bij te houden. Gelukkig nam mijn vriend het weer over, want ik kon niet meer. We gingen naar huis.
Wat waren we trots op ons dochtertje. We stuurden de filmpjes die we gemaakt hadden naar onze families en ik ook nog naar een paar vriendinnen. Van één vriendin kreeg ik deze reactie: ” Supercool. Goed bezig! Ik vind je goed lopen lieverd 😘”. Zo lief om zelf ook een compliment te krijgen.
