Na weken tobben met mijn ogen, overlegde ik met mijn neuroloog of mijn oogklachten door mijn MS konden komen. De neuroloog dacht van niet, omdat ik van beide ogen last had, maar hij adviseerde toch om de oogarts ernaar te laten kijken. Helaas had ik voor de oogarts een verwijzing nodig van de huisarts. Deze verwijzing wilde de huisarts niet geven, zonder mij op het spreekuur gezien te hebben. Door de quarantaine verschoof deze afspraak nog een week. Tijdens het spreekuur kreeg ik mijn verwijzing voor de oogarts.
De volgende dag belde ik de poli voor een afspraak. De assistente vond dat ik niet tot eind februari (reguliere wachttijd) kon wachten. Ik kon aanstaande vrijdag al terecht.
Mijn vriend bracht me naar het ziekenhuis. De afspraak begon met een bezoek aan de optometrist. Zij bevestigde dat ik met de sterkte uit mijn nieuwe bril 130% kon zien, dus dat de sterkte van mijn bril goed was. De problemen zouden dan aan de stand of de kwaliteit van het glas moeten liggen. De optometrist druppelende mijn ogen, zodat mijn pupillen groot werden en de oogarts mijn oogspieren kon bekijken. De oogarts zag geen afwijkingen, maar vanwege mijn MS wilde hij nog foto’s maken om een 0-meting te hebben, als ik in de toekomst last van mijn ogen zou krijgen. Op de foto’s waren geen afwijkingen te zien. Gerustgesteld verliet ik het ziekenhuis weer.
’s Middags ging ik weer terug naar de opticien. Hij boog mijn glazen in exact dezelfde hoek als mijn reservebril. Hopelijk is dit de oplossing.
