Gisteravond had ik mijn vriend gevraagd of hij mee wilde gaan naar het schaatsen, omdat ik mijn benen niet vertrouw qua nog kunnen autorijden na het schaatsen. Dit vond hij prima, dus dat was fijn. We waren er gelijk om 10 uur toen het open ging. Ons dochtertje had een handig rek om achter te schaatsen waardoor het erg goed ging en er nog wat tempo in zat. We schaatsten anderhalf uur met een korte pauze, terwijl mijn vriend naar ons keek vanuit de sportsbar. Het ijs was perfect, maar het werd steeds wat drukker. Ons dochtertje vond dat soms wel spannend als mensen dicht langs haar schaatsten. Als afsluiting kochten we nog een broodje Unox, zodat ons dochtertje in de auto kon lunchen. Thuis nam ik gelijk rust, gevolgd door een dutje. De rest van de middag van mijn vriend voor zijn rekening, want na een (voor mij) grote krachtsinspanning, kon ik nog maar weinig. Toch ben ik altijd heel trots dat ik het weer gedaan heb.
