Onze dochter had nog vakantie, dus deden we ook nog extra leuke dingen. Dinsdag was ik met haar naar de bioscoop in Vlaardingen geweest waar we Verschrikkelijke Ikke 4 keken en donderdag waren we met z’n drietjes naar Blijdorp geweest.
Vrijdag moest ik toegeven dat het echt nog niet beter met mij ging. Ik had problemen met in slaap vallen, dus verzocht ik de huisarts om nieuwe slaappillen om mijn ritme te doorbreken en en twee goede nachten te kunnen maken. Ook appte ik twee vriendinnen (die ook met een ziekte leven) om mijn gevoelens te delen. Ik heb een knauw gekregen van het eerder naar huis gaan en ik dacht continue aan waar we dan in de zomervakantie op vakantie naartoe kunnen nu ik zo snel last heb van de warmte. Mijn vriend probeerde deze onrust weg te nemen, door een airco te laten plaatsen op mijn slaapkamer en te vertellen dat we een mobiele airco mee kunnen nemen op vakantie. Super lief natuurlijk, maar mijn wanhoop bleef. Ook was ik verdrietig dat bv Azië mij niet meer gaat lukken, omdat het daar altijd boven de 25 graden is. En dan zijn we gisteren in Blijdorp en dan zie ik die vissen waar je in Thailand tussen snorkelt en dat ik dat niet meer met onze dochter kan doen, is erg pijnlijk. Natuurlijk bof ik dat ik al zoveel gereisd en gezien heb, maar dat neemt de pijn niet weg. Mijn vriendinnen reageerden superlief en het luchtte wel op om mijn gevoel te delen. Een nieuwe fase van rouw noem ik het maar, waar ik doorheen moet. Afscheid nemen van warme landen doet nou eenmaal zeer.
