Mijn vriend was gebeld of we onze dochter op wilden halen op school. Ze was met buitenspelen op haar hoofd gevallen, keek niet helder uit haar ogen en had overgegeven. Hij maakte mij wakker, zodat ik de rolstoelmonteur kon ontvangen die ook precies op dat moment voor de deur stond. Gelukkig nam hij mijn rolstoel mee naar buiten om er daar aan te werken.
Ondertussen was mijn vriend terug met onze dochter. In de auto was ze in slaap gevallen, maar weer thuis gaf ze weer over. We besloten de huisarts te bellen op de spoedlijn en we moesten meteen komen. We verdeelden de taken. Mijn vriend zou de rolstoel verder afhandelen en ik zou naar de huisarts gaan. Ik pakte voor de zekerheid al wat spulletjes in voor de SEH, want anderhalf jaar geleden had onze dochter dezelfde klachten en moest er een CT-scan gemaakt worden. Bij de huisarts gaf onze dochter nog een keertje over en bleef ze in slaap vallen. De huisarts overlegde met de kinderarts op de SEH en we moesten inderdaad naar de SEH komen. We konden kiezen om met de ambulance te gaan of zelf te rijden. Ik koos voor zelf rijden om niet op de ambulance te hoeven wachten en het rijden naar de huisarts was ook goed gegaan. Bij de SEH werden we al snel naar de behandelkamer geroepen. Na de testen kreeg onze dochter paracetamol tegen de hoofdpijn en ondansetron tegen de misselijkheid. Er moest inderdaad een CT-scan gemaakt worden. Om 15.10 uur werd hij gemaakt. Daarna werden we weer teruggebracht naar onze spoedkamer er werd het wachten op de uitslag. Onze dochter lag de hele tijd te slapen. Om 16.30 uur kregen we eindelijk de uitslag dat er geen bloedingen te zien waren en mochten we naar huis met de adviezen die horen bij een hersenschudding. Wat een opluchting. De komende dagen doen we in elk geval rustig aan.
