Uitje met zus

Ik ging voor het eerst sinds jaren weer met iemand anders dan mijn vriend een nachtje weg. Ik wilde graag eens naar Volendam. Mijn vriend houdt een stuk minder van zulke toeristische plaatsen, dus had ik mijn zus gevraagd. Die was enthousiast en zo hadden we de datum 17 & 18 juni geprikt. We hadden een hotelkamer geboekt in het Marinapark en om half tien stond ik met de auto bij mijn zus voor de deur. Mijn zus vindt het geen probleem om in mijn auto te rijden, waardoor ik mijn energie voor de rest van de dag kon bewaren. Na het parkeren van de auto en melden bij het hotel gingen we op pad. Wat al meteen opviel, is dat er weinig tot geen stoepjes zijn, dus met de rolstoel reed ik gewoon over de weg. Direct op de dijk spotten we de visboer die ook glutenvrije kibbeling verkoopt. Hier was het alleen nog wat vroeg voor, dus gingen we een paar winkels verder naar de Volendam Experience. We houden allebei niet zo van musea, maar wilden toch wat meer weten over Volendam en de watersnoodramp van 1916. We hadden een leuke gids ‘Miriam’ die ons vertelde over hoe de Volendammers woonden en over de klederdracht. Hierna keken we een 360˚ film over de watersnoodramp. Natuurlijk wilden we ook op de foto in klederdracht, als echte toeristen. Hierna volgden we op ons gemak een wandelroute om nog wat andere bezienswaardigheden te zien.

We wilden ook graag met de boot naar Marken. Kon ik mooi even een beetje bijkomen. De rolstoel kon ook mee aan boord en wij konden deze beneden achterlaten en op het dek van de zon genieten. In Marken volgden we ook de wandelroute en hebben we heerlijk op een terras gezeten. Weer terug in Volendam was het echt tijd om naar de hotelkamer te gaan en even languit op bed te liggen. Na de hele dag veel in de rolstoel gezeten te hebben, wilde ik ’s avonds naar het restaurant wel lopen. Gelukkig loop je dan de afstand in tweeën (voor en na het eten de helft), waardoor het nog net te doen was. Heerlijk gegeten, maar na het toetje direct terug gegaan naar de hotelkamer om lekker vroeg te gaan slapen

De volgende ochtend na het ontbijt van 9:00 uur uitgecheckt en in de auto gestapt naar het buurtplaatsje Edam. Hier ook een wandeling gedaan en veel mooie grachtenpanden en huizen gezien. Natuurlijk moest er ook kaas gekocht worden en hebben we heerlijk op een terrasje wat gedronken. Ook hier waren geen stoepen, maar doordat het erg rustig was, reed ik in m’n rolstoel op mijn gemak op straat.

Nadat we Edam verlaten hadden, reden we richting de Zaanse Schans. Hier wilde mijn zus graag heen en zo hadden we alle bezienswaardigheden in de streek direct gezien. Voordat we gingen rondkijken, moest er eerst geluncht worden. We hebben één molen bezocht en natuurlijk ook de souvenirwinkels. We wilden ook graag varen en dit kon met een sloep. De schipper zag mijn zwangere buik en installeerde me luxe met mijn benen languit op een bank en twee kussen in mijn rug. Hij vertelde enthousiast bij elke molen welke producten er nog gemaakt werden. De Zaanse Schans is niet rolstoelvriendelijk. Sommige paadjes zijn erg smal en ik moest bij twee ruggetjes de rolstoel uit. Bij de ene was de opstap te hoog en de brug te stijl en bij de andere lagen de planken niet dicht genoeg tegen elkaar, waardoor mijn voorwieltjes bleven haken in de planken. Het was zeker leuk om het een keer gezien te hebben en het enthousiasme van de schipper zorgde voor een leuke middag.

Helemaal kapot kwam ik om half vijf thuis aan. Het waren twee hele leuke dagen geweest en zeker voor herhaling vatbaar om met mijn zus een nachtje weg te gaan. Ik wist wel direct dat ik nog een paar dagen nodig zou hebben om bij te komen, maar dat was het zeker waard.