Ik stond bij de deurpost te wankelen op mijn benen. Alles om mij heen draaide. Ik riep mijn vriend die nog lag te slapen. Hij hielp mij weer terug naar bed. Als ik maar op mijn rug bleef liggen, ging het goed. Zodra ik even draaide, ging de hele kamer weer draaien. Ik was ook erg misselijk. Om half negen had ik de assistente van de huisarts aan de lijn en die verwees mij naar de website van de thuisarts en dat was het. Ik moest dan samen met mijn vriend de Epley beweging doen. In het instructiefilmpje op de website werd juist verteld dat de beweging door een huisarts of fysiotherapeut gemaakt moest worden. Mijn vriend belde weer terug naar de assistente en nu kregen we wel een afspraak voor vanochtend. Gelukkig namen de duizelingen af, alleen op mijn linkerkant waren ze er nog.
De huisarts ontving ons fijn en deed de Epley beweging met ons. Deze was negatief. Het enige wat hem opviel tijdens het lichamelijk onderzoek, was dat mijn linkeroog aan het einde bij het volgen van zijn vinger heen en weer schoot. In combinatie met het vlekje dat ik vaak aan het einde van de dag pas zie maar nu de hele dag al, wilde hij toch overleggen met mijn neuroloog. De neuroloog legde uit dat hij mijn klachten 48 uur moest afwachten om te oordelen of er sprake was van een schub. Hij wilde wel dat ik donderdagmiddag naar zijn spreekuur kwamen. De huisarts schreef nog een recept uit tegen de misselijkheid. Mijn vriend maakte nog kenbaar, dat we het niet fijn vonden hoe de assistente ons in eerste instantie afgescheept had met de website. De huisarts begreep dit en zou het gaan bespreken.
Weer thuis helemaal uitgeput terug mijn bed in gekropen en later onze families en ons werk ook ingelicht. Iedereen was, net als wij, erg geschrokken. Bijna de hele dag ben ik op bed blijven liggen. Alleen om te eten kwam ik eruit. Gelukkig bleven de duizelingen en de misselijkheid weg.
