Ons dochtertje slaapt al sinds kort na Sinterklaas slecht. Ze wordt elke nacht wakker en blijft dan ook 2 uur wakker voordat ze weer in slaap valt. Gek word ik ervan. Ik ga al slapen met het idee: Hoe zal het vannacht weer gaan? Mijn lijf begint ook tegen te sputteren. Mijn spieren doen pijn en ik ben snel emotioneel door de vermoeidheid.
Vandaag ging ons dochtertje naar de opvang. Ze werd pas na 8 uur wakker en eigenlijk moet ze voor 9 uur gebracht zijn. Dat moeten we halen dacht ik. Nou vergeet het maar. Alles was strijd: eten, aankleden, jas aan doen. Wat kost het mij veel energie. We waren om 9.10 uur bij de opvang. Ik bood mijn excuses aan, omdat we te laat waren. Ze hebben de afgelopen weken al regelmatig voor ons een uitzondering gemaakt, waardoor ik mij schuldig voel.
Thuis plofte ik op de bank. Even serie kijken en bijkomen om daarna te douchen en naar de fitness te gaan. Ze hebben daar een speciale les voor revalidatie van vijf personen, dus afzeggen wilde ik ook niet. Ik deed mijn oefeningen, maar soms schoten de tranen in mijn ogen. Dat wordt de rest van de dag in bed liggen en hopen dat ze vanavond eindelijk weer eens een hele nacht slaapt. Tijdens de Kerstvakantie ging mijn vriend er altijd uit, maar die moet nu ook werken, waardoor we het weer afwisselen.
