Om 8.06 hadden we de randstadrail naar Rotterdam Centraal waar we konden overstappen op de stoomtrein. Deze stond nog niet op het spoor en later bleek dat hij op een ander perron kwam. Met de rolstoel de lift weer in en nu zaten we wel op het goede perron en stonden de treinstellen met coupés al klaar. We zochten iemand van de organisatie die ons kon helpen met mijn rolstoel in de waterwagen plaatsen. Dat was gelukkig snel geregeld. Met z’n zessen (mijn ouders en schoonmoeder waren ook mee) hadden we een eigen coupé. De rit duurde 4 uur, maar dit vloog voorbij door het kletsen en het mooie, witte en ijzige uitzicht. Vanaf het station in Essen waren we binnen een paar minuten op de kerstmarkt. Na een uurtje rond gekeken te hebben, werd het tijd om op te warmen, doordat in de stoomtrein de verwarming niet werkte en het buiten 2-3 graden vroor. Na een kop thee bezochten we de rest van de kerstmarkt. De kraampjes bevatten dit jaar meer eten dan de verschillende keren dat we in andere Duitse steden geweest waren. Dat was wel jammer, want ik houd juist van orginele kraampjes.
Vanwege de kou hadden we bij de kop thee eerder al besloten ’s avonds in een restaurant te eten ipv buiten op de kerstmarkt. Mijn vriend had toen gelijk een tafeltje gereserveerd bij “Hans im Glück”, zodat we direct naar onze tafel konden. Het was een hamburgerrestaurant, waar ze glutenvrije hamburgers serveerden zonder broodje. Dit wisten we vooraf, dus hadden mijn vader en ik zelf een broodje meegenomen. Na het eten was het tijd om terug te lopen richting het station. Ook hier stond de stoomtrein op een ander perron dan aangegeven, maar gelukkig zaten we er ruim op tijd in om ons terug naar Rotterdam te brengen. De stoelen konden helemaal onderuit, dus mijn dochtertje en ik konden lekker liggen. Gelukkig viel ons dochtertje nog twee uurtjes in slaap. Op Rotterdam Centraal haalden we de rolstoel weer op en gingen naar de randstadrail. Om 23.15 uur waren we thuis na een fantastische dag.
