Na vanmorgen nog de laatste dingen ingepakt te hebben, werden we om 11.15 uur opgehaald door mijn ouders die met ons meegingen op vakantie. We stopten bij Vertrekhal 1 en daar stapten mijn vader, dochter en ik uit. Dan konden we alvast onze bagage inchecken en de assistentie voor de rolstoel regelen. Ondertussen parkeerden mijn vriend en moeder de auto in de parkeergarage van P3. De rij voor de bagage verliep best vlot. Bij de assistentie vertelde de medewerkster dat ik mijn rolstoel tot de gate mee mocht nemen en dat ik priority kreeg. Superfijn allemaal. We lunchten met een kipsate met rijst bij Leon. Daarna was het tijd om naar de gate te gaan. We zouden om 14.40 gaan boarden, maar het vliegtuig stond er nog niet. Toen het vliegtuig er eenmaal was, ging het allemaal best vlot. De vlucht was maar 2/3 vol, dus ik koos 3 stoelen voor mezelf. Zo kon ik nog even liggen. De vlucht duurde 4,5 uur. Na de landing haalden we de bagage en de huurauto op. Het was een uur rijden naar ons huis. Bij ons huis werden we verrast door de grote tuin met een ongelooflijk uitzicht. Het huis zelf was ook prachtig. We pakten vlot de eerste spullen uit en legden onze dochter op bed. Ik was helemaal op, dus ik kroop er ook gauw in.
De volgende ochtend ontbeten we buiten met zeezicht. Onze verhuurder had allemaal plaatselijke lekkernijen voor ons neergezet, zodat we een lekker ontbijt hadden. Hierna was het tijd om boodschappen te gaan doen. Mijn moeder en vriend gingen hiervoor op pad. Zij hadden veel verschillende kleine supermarkten nodig om alles van het lijstje te vinden. Na mijn middagdutje gingen we nog op pad om het eiland te verkennen. We reden naar de theevelden van Porto Formoso, waar we een korte video te zien kregen over hun theeproductie. Op de terugweg stopten we nog bij uitzichtpunt Miradouro do Salto do Cavalo waarvandaan we een mooi uitzicht hadden op het meer van Furnas. Hierna reden we naar Povoação, waar we uit eten gingen bij Jardim.
Zaterdagochtend moesten we vroeg op om op Walvissentour te gaan die om 8.30 uur begon. Eerst kregen we een korte briefing over welke dieren we mogelijk konden zien en de veiligheidinstructies. Al snel werden er ‘gewone’ dolfijnen gespot. Eentje sprong mooi uit het water. Na een tijdje gekeken te hebben werden er potvissen gespot door de uitkijkposten vanaf het land. Vol gas voer de zodiac-boot erop af. Dit ging gepaard met harde klappen van de boot op het water. We vingen er glimp op van de staart van de potvis, wat betekende dat hij een nieuwe duik nam. Opnieuw werden er potvissen gespot. We voeren erheen en dit keer konden we wat langer naar de potvis kijken, maar ook deze nam een diepe duik. Verderop werden ook potvissen gezien. Dit keer met een kalf erbij. Nu hadden we volop de tijd om te kijken, want een kalf kan nog geen diepe duik maken dus deze bleef aan de wateroppervlakte. Vlakbij zwommen ook twee volwassen potvissen, waarvan één de moeder was vertelde de gids. Na een tijdje voeren we weg om de dieren rust te gunnen. Als laatste werden er nog vlekdolfijnen gespot. Dit is een wat kleinere soort, waarvan één dolfijn onder de boot doorzwom en we hem goed konden zien. Hierna voeren we via de kust terug en konden we het eiland van Franco do Campo goed zien. Hier gingen we later deze week nog naartoe. Wat hadden we een mooie tocht gemaakt, alleen was mijn rugpijn flink verergerd door de harde klappen van de boot en het gedraaid zitten om alles goed te kunnen zien. We deden nog boodschappen bij een grote supermarkt. Ze hadden hier glutenvrije pizza’s, dus dat was een makkelijke keuze voor het avondeten.
Zondagochtend reden we naar Ribeira dos Caldeirões Nationaal Park. Hier was bij de parkeerplaats al een mooie waterval waar je direct heen kon lopen. Hierna liepen we het park ook in. Ik ging in de rolstoel, want de paden waren best wel stijl. Beneden was er ook nog een waterval. Daar kon je zwemmen, maar het water was wel erg koud. Toch wilde onze dochter het wel proberen en ging ik met haar mee. Verder dan met onze knieën in het water kwamen we niet. Op de terugweg stopten we nog even bij een uitzichtpunt. Na mijn middagdutje ging ik met mijn vader en dochter naar het gemeentezwembad van Povoação. Dit was gratis en erg netjes en grensde direct aan het strand. Na het zwembad wilde onze dochter ook nog even de zee in, dus dat deden we ook nog even. ’s Avonds staken mijn vader en vriend de bbq aan. Wat was dat genieten in de tuin.
Maandagochtend gingen we naar Grena. Voor de ingang van het park konden we de bubbelende en stomende poelen zien door de aardwarmte. Deze warmte werd ook door restaurants gebruikt om hun stoofpotten in te maken. Bij de ingang moesten we een tijdje wachten tot iemand de speciale ingang voor mij kon open maken. Ik wist dat ik met de rolstoel alleen tot de hottubs kon komen, maar dat deze zo dichtbij de ingang waren wist ik niet. Terwijl de rest de route richting de watervallen liep, zocht ik een mooi plekje om van de natuur te genieten. Plots kwam onze dochter mij halen, want waterval nummer 6 was op loopafstand voor mij. Deze was erg klein, maar leuk om te zien. Zij vervolgden hun weg en ik zocht mijn plekje weer op. Ondertussen kreeg ik foto’s van de waterval die ze bereikt hadden. Leuk om op deze manier toch mee te kunnen genieten. Mijn vriend en dochter kwamen wat eerder terug, terwijl mijn ouders de rest van het park ontdekten. Ze kwamen enthousiast terug. We waren net te laat bij de uitgang om te zien hoe de restaurants hun stoofpotten ophaalden, maar zagen nog wel hun pannen achter in de auto staan. ’s Avonds gingen we weer uit eten bij hetzelfde restaurant Jardim waar we al geweest waren.
Dinsdagochtend gingen we naar Furnas voor park Terra Nostra, maar we waren zo vroeg dat we ook nog een kijkje konden nemen bij het park met de watertrapwaterval die we al een paar keer met de auto gepasseerd waren. Hierna gingen we naar Terra Nostra. Bij de kassa bleek dat de thermale baden door de autoriteiten gesloten waren en dat we alleen de botanische tuin konden bezichtigen. Dit leek ons niet interessant genoeg omdat ze dezelfde entreeprijs vroegen, dus gingen we nog wat boodschappen doen en langs bij bakkerij Gloria Moniz die een glutenvrij kokosgebakje had. ’s Middags gingen mijn vriend en dochter zwemmen in Povoação.
Woensdagochtend gingen we om 8.45 uur richting Vila Franca do Campo. Hiervandaan kon je met de boot naar het eilandje Ilhéu Vila Franca do Campo. Dit is een gezonken vulkaan waar je goed in kunt snorkelen. Er mogen per dag maar 200 mensen tegelijk op het eiland zijn en er worden 400 kaartjes verkocht. Gelukkig was het mij online al gelukt om 5 van de 50 kaartjes in de voorverkoop te kopen. Hierdoor konden we langs de lange rij voor de kassa lopen en om 10 uur zaten we op de eerste boot naar het eiland. Snel zochten we een plekje op het beton, zodat we niet op de rotsen hoefden te zitten. Mijn vriend en dochter gingen direct snorkelen, terwijl ik nog wat foto’s maakte. Wat een bijzondere plek om te zijn. Ook ik ging snorkelen, maar zag eerst weinig. Later ontdekten we steeds meer vissen aan de randen van de krater. Ik ging twee keer het water in. Hierna was ik te moe om te snorkelen. Om 13.10 uur hadden we de boot weet terug en om 14.30 uur kon in mijn bed pas in. Hier bleef ik tot het avondeten liggen, want ik was erg moe.
