Het was pas vijf weken geleden dat ik ook een blaasontsteking had. Nu verloor ik urine, dus voor onze dochter naar school moest, brachten we mijn urine bij de huisarts. Rond 12 uur werd ik gebeld door de assistente en mijn urine was schoon. Ik moest het van de huisarts een week aankijken en als ik dan nog steeds urineverlies had, moest ik op het spreekuur komen. Ik kocht een pakje incontinentiemateriaal (Tena) om toch de deur uit te kunnen. Wat was ik verdrietig dat ik Tena moest kopen. Blaasontsteking is een bijwerking van mijn nieuwe medicatie, maar ik had er niet op gerekend om daar zó snel last van te hebben. Het hele weekend moest ik steeds rennen naar de wc en bij het Sinterklaasfeest op het werk van mijn vriend waren er gelukkig veel toiletten in de buurt. Onwijs vervelend om er zo mee bezig te zijn en ’s nachts moest ik wel 2 of 3 keer uit.
Maandagochtend belde ik de assistente op voor een afspraak. Ik was kapot van het slaapgebrek en wilde niet tot donderdag wachten. Ik kreeg een afspraak ’s middags op het spreekuur en zou een potje met urine meenemen. Tijdens mijn middagrust moest ik plassen, dus ving ik het alvast op. Mijn vriend bracht het alvast voor mij naar de assistente. Ze belde mij op dat er iets van een ontsteking in te zien was, maar dat de waarde te laag was voor een kuurtje. Ze moest nog met de huisarts overleggen, maar ik hoefde niet op het spreekuur te komen. Na het overleg met de huisarts belde de assistente mij op dat ze mijn urine op kweek gingen zetten en dat ik de volgende dag rond 12 uur gebeld zou worden voor de uitslag van de kweek. Ik was erg verdrietig, want dat betekende nog een onrustige nacht.
De volgende middag belde de assistente dat ik inderdaad een blaasontsteking had en dat er een kuurtje klaar lag in de apotheek. Er ging eindelijk een einde komen aan mijn onrustige dagen en nachten met veel plassen, halleluja. Wat zonde dat ik hier zo lang op heb moeten wachten, want nu moest ik energetisch ook helemaal herstellen.