Tag: roeien

Ik ging vandaag voor het eerst ongestuurd roeien met een andere roeister. Zij had in het verleden veel geroeid. Ik ging op slag, want het lukt mij niet om steeds achterom te kijken. De dame met wie ik samen was, deed het wel, maar het ging samen met een voortdurende onbalans aan onze rechter kant. Toch gingen we goed de bruggen onderdoor, maar opeens sloegen we om terwijl we de bocht omgingen waarbij we iets meer kracht zetten aan de rechterkant. Het ging zo snel dat we allebei niet wisten wat er fout ging. Gelukkig waren er twee andere boten van onze vereniging in de buurt om te helpen. Onze boot was namelijk veel te zwaar. We roeiden in een houten boot met een kiel. We knoopten onze boot vast aan een andere boot en zwommen naar de haven. Het water was prima qua temperatuur. We moesten nog een klein stukje lopen naar Nautilus waar onze boot heen gesleept was. Hier was een groepje al bezig met onze boot uit het water te tillen en werden wij lief ontvangen. We besloten naar onze vereniging terug te gaan. Ik had zwabberbenen na het zwemmen en kon terug sturen in een andere boot van ons. Terug bij de vereniging werd onze plons uitgebreid besproken, maar nog steeds weten we het niet exact wat er mis ging. Voor mij was het de eerste keer en er werd gezegd dat alle roeiers wel een keertje omslaan. Op dat moment had ik er geen last van, maar later op de dag bleef ik er erg mee bezig. Had mijn evenwicht mij in de steek gelaten en was het mijn fout?

Maandag werd ik ingedeeld met mijn vaste vrijwilliger en roeide ik weer in een gladde ongestuurde twee. Ik was wat gespannen, maar kon toch van het roeien genieten. Het was goed om zo snel weer het water op te gaan en hierna lukte het wel om het omslaan los te laten.

Voor het eerst ging onze dochter met mij mee naar roeien. Ik had twee weken niet geroeid, maar het had geen effect gehad op mijn rugpijn, dus besloot ik het roeien weer op te pakken. Eerst haalden we mijn vriendin Jessica op in Zevenhuizen. Daar maakte ze met Cricuit een mooie naamsticker voor op de drinkfles van onze dochter. Hierna reden we door naar Roeivalidatie. Iedereen vond het leuk om mijn dochter eens te zien en ze mocht met Jessica en mij mee in de boot. Ze zat naast de stuurman en keek haar ogen uit. Halverwege besloot ik dat het voor mijn rug zo wel genoeg was en terug stuurde ik samen met mijn dochter de boot. Dit vond ze zo fantastisch dat ze de volgende keer na de Azoren weer met mij mee wil naar het roeien.

Ik werd om 13 uur opgehaald door een  vriendin die vrijwilliger is geworden om samen met mij te kunnen roeien. We moesten nog even het gebak ophalen, want ik had geholpen met organiseren van het feest. Verder hoefde ik als medeorganisator alleen de winnaar van de quiz te vertellen. Dat was mijn voorwaarde, omdat ik wist dat ik in de Collecteweek al moe genoeg was, zonder extra inspanning. Na een theetje gingen we aan boord van een grote sloep en vaarden we richting Oud Verlaat. Op de terugweg maakten we nog een tussenstop om een ijsje te eten. Weer terug bij de Roeivalidatie werden we ontvangen met een glaasje prosecco en werden de eerste pizza’s uitgeserveerd. De Pizzabus had ook glutenvrije pizza’s bij zich, dus ik ging bij hen vragen of ze er eentje wilden maken. Ik kon zelf het beleg kiezen en hem 15 minuten later ophalen. Wat was dat smullen. Na de speeches om 18 uur gingen we richting huis.

Samen met mijn roeivriendin besloten we een promotieflmpje te maken voor het roeien. Zij is erg handig in het aan elkaar plakken van beelden en er een muziekje onder zetten. Ik zocht nog terug in mijn foto’s voor een foto in een skiff, zodat we veel verschillende boten konden laten zien. Mijn vriendin plaatst het filmpje op instragram in de groep Jong MS. Het lijkt ons namelijk super leuk als er wat leeftijdsgenoten in onze groep bij komen. We zijn erg benieuwd of het filmpje leidt tot nieuwe aanmeldingen.

Ik wilde graag een keer in een gladde ongestuurde 2 boot roeien. Ik had dit al een keer besproken met mijn vaste roeipartner en hij wilde dit in de zomer wel met mij uitproberen. Vanwege het herstel van mijn schub, was het er nog niet van gekomen. Op zaterdag informeerde ik de dagkapitein over mijn wens om in een smalle boot te roeien. We zouden dit maandagochtend verder bespreken en iedereen was akkoord. Het instappen in de boot was erg wiebelig, maar daarna ging het prima. Het roeide een stuk lichter dan de houten boot, waarin ik altijd roeide. We gingen dan ook eindelijk weer een keer onder de Irenebrug door. Eigenlijk bleek dit voor mij nog iets te ver, maar daar kom je altijd op de terugweg pas achter. Supertrots dat ik deze stap gemaakt heb en hopelijk mag ik vaker in deze boot roeien.

Ik ging dit jaar voor het eerst mee met het jaarlijkse uitje van de roeivereniging. Ik had van tevoren al aangegeven dat ik na de gezamenlijke lunch naar huis zou gaan voor mijn middagdutje. Ons dochtertje ging bij een vriendje spelen, dus ik hoefde haar pas om vijf uur op te halen

Ik ging voor het eerst op de fiets naar de roeivereniging. Tijdens een roeidag kost mij dit teveel energie, maar nu we in sloepen gingen varen, dacht ik dat het half uurtje fietsen wel zou lukken. Aangekomen bij de roeivereniging hadden we eerst een drankje met een gebakje en voor mij was er ook een glutenvrije koek geregeld. Hierna werd de historie dan de Bergse Plassen verteld. Ik wist helemaal niet dat er verschillen eilandjes waren en dat daar vakantiehuizen op stonden. We waren ingedeeld per sloep ik ik zat gezellig samen met een dame van mijn roeigroep. Zij is slechtziend, dus ik begeleidde haar naar de boot en vertelde haar onderweg wat er te zien was. We gingen via de sluis van de Rotte naar de Bergse Plas. Toen we bij de achterste Bergse Plas aangekomen waren, mochten we zelf varen. Dit wilde ik natuurlijk wel proberen. Het was leuk en best makkelijk om te doen. We hadden het zo gezellig op de boot, dat de twee uurtjes varen zo voorbij waren. Ondertussen hadden twee vrijwilligers de hele lunch geregeld en voor mij stond er een speciaal glutenvrij bord klaar. Super lief geregeld allemaal. Na de lunch was het om 13.30 uur qua energie wel op, dus ik besloot weer op de fiets te stappen. Zo laag in mijn energie viel de fietstocht wat tegen, maar ik moest toch naar huis. De rest van de middag kon ik in bed blijven liggen, want ons dochtertje bleef bij een vriendje spelen. Een heerlijke dag weer!