In deze week had ik wat meer ruimte om rust te nemen. Maandagochtend wilde mijn dochter weer mee roeien en wat werd ze fantastisch begeleid door de vrijwilliger die mijn boot stuurde. Onze dochter mocht de hele tijd sturen en ze waren gezellig aan het kletsen. Na het roeien bracht ik onze dochter bij mijn ouders en daar haalde ik haar om 17 uur weer op. Dinsdag t/m donderdag deed onze dochter mee met het Jeugdfestival in Berkel. Dit begon om 9.30 uur en om 15.30 uur haalden we haar weer op. Donderdagavond werd het festival afgesloten met een optocht.
Vrijdagochtend gingen we naar Jeugdvakantieland in Rotterdam met mijn zus en haar kids. Ik was er nog nooit geweest. Het was heel erg groot en direct om 10 uur nog erg rustig. Mijn zus ging met mijn neefje naar de BMX workshop en ik ging met de dames naar alle stormbanen, draai- en zweefmolens. De meiden wilden perse in de lange rij voor de bungeetrampolines, dus daar hebben we 45 min gewacht. Daarna was het 13 uur en ik vond het mooi geweest. Het was ook flink druk geworden, dus reden we weer richting huis.
Als afsluiting ging ik zondag met onze dochter naar de film van Dikkie Dik in Lantaren het Venster. We gingen er met de metro heen. Dat vindt onze dochter altijd fantastisch. In de bioscoop was het heel rustig. Na de bioscoop gingen we nog varen bij Kids Marina en haalden we een ijsje bij Capri. Alledrie deze activiteiten konden gratis met de Rotterdampas doen. Ik had wat teveel gelopen vanaf het Maritiem Museum naar Centraal, dus ’s middags deed ik rustig aan. Morgen begint school weer na een heerlijke zomervakantie.
Onze eerste week was voorbij gevlogen. We waren elke ochtend op pad geweest en ik had zelfs nog energie gehad om ’s avonds soms te klaverjassen als onze dochter op bed lag.
Donderdagochtend gingen we naar de oostkust van het eiland voor een paardenrit met rijtuig om 9.00 uur. Deze route hadden we nog niet gereden, dus we kwamen langs uitzichtpunten waar we op de terugweg even stopten. We werden opgewacht door een medewerker van Quinta Pimentel en het paard met rijtuig stond al klaar. Onze dochter wilde graag voorop zitten. De route ging naar uitzichtpunt Ponta Sossego over de weg die we net gereden hadden. Dat was wel jammer, maar we zagen nu toch andere dingen als vanuit de auto. Het uitzichtpunt Ponta Sossego met bijbehorende park was erg mooi. Onze dochter genoot van de paardenrit. Hierna reden we met stops bij de uitzichtpunten richting huis. We konden vanuit sommige uitzichtpunten zelfs ons huis op de heuvel zien.
Vrijdagochtend reden we naar Lake Furnas om een wandeling rond het meer te maken. Deze wandeling was te doen met de rolstoel, maar in het begin werd ik gek van het gehobbel van de kleine steentjes. Gelukkig werd het later meer een grindpad wat beter ging. Het uitzicht op het meer was fantastisch en al keek je de andere kant op had je veel mooie bomen, struiken en planten. Op een gegeven moment was een gedeelte van het pad lichtjes onder water. Ik besloot dat dit wel haalbaar was met de rolstoel en onder luid applaus van omstanders kwam ik aan de overkant. Hierna waren we vlot bij de geisers van Grena Park die we al gezien hadden. Mijn vriend bood aan om ongeveer 1/3 van de route alleen terug te lopen, want het laatste deel van de route liep aan de autozijde van het meer en deze hadden we al vaak gereden. ’s Middags ging ik met onze dochter een uurtje zwemmen bij het zwembad van Povoação. Toen we terug kwamen stond de bbq aan en hebben we heerlijk gegeten.
Voor zaterdag hadden we de tips voor onze activiteiten gekregen van onze verhuurder. Hij stelde het park van D. Beatriz do Canto voor, welke alleen in augustus voor publiek geopend is. Het was een mooie tuin met een leuke waterpartij en kleine hangbrug. Hierna reden we naar het strand van Ribeira Quente. Hier hebben we lekker gezwommen en meegedreven met de sterkte golfslag richting het strand. Vooral onze dochter kon geen genoeg krijg van de golfslag. Ze zwom met een klein opblaasplankje, want we konden al snel niet meer staan. ’s Avonds gingen we uit eten bij Restaurante O Riquim om onze eerste verblijfsperiode af te sluiten.
Zondagochtend checkten we uit en reden we richting Ribeira Grande. We stopten bij het uitzichtpunt Miradouro de Santa Iria. Wat een prachtige kustlijn konden we hier zien. Hierna reden we verder naar Salto do Cabrito. Ik had gelezen dat je bij deze waterval tot dichtbij met de auto kon komen, maar er stond een stopteken, dus parkeerden we de auto en liepen naar beneden. Daar was een mooie waterkrachtcentrale naast de waterval. De waterval was niet zo groot en het was erg druk. De toeristenbusjes met gids reden wel tot onderaan de waterval en ik zou nooit de klim naar boven kunnen maken, dus besloten mijn vriend en moeder de auto te halen. Dat was zo fijn. Achteraf hadden we wel door mogen rijden vanwege mijn gehandicapten parkeerkaart. Hierna reden we naar Ribeira Grande om lekker te gaan zwemmen. Het was een mooi buitenbad met een duikplank en je kon er ook in zee zwemmen. De entree was 7 euro met zijn vijven, echt heel goedkoop. Om 13.30 uur kreeg ik een berichtje dat we al in ons huis konden, dus reden we naar ons tweede adres in Lagoa. Het huis was erg ruim, maar het was al 27 graden binnen. Helaas zat er in dit huis geen airconditioning. De verhuurder had ons vooraf verzekerd dat het niet nodig was, maar nu bleek het voor mij erg heet. Ik ging even rusten, maar zocht algauw verkoeling buiten in de schaduw. We aten broodje hamburger met frites in de tuin. Ik ging ’s avonds om 21 uur naar boven. Met de ramen open slapen lukte niet vanwege de geluiden van de stad (auto’s en honden), maar met de ramen dicht werd het erg heet. Ik kwam maar niet in slaap, zelfs na twee halve oxazepam tabletten. Om drie uur was ik nog steeds wakker. Ik werd zo wanhopig dat ik zelfs keek naar een hotel met airconditioning of om eerder naar huis te vliegen. Uiteindelijk viel ik rond 4.30 uur toch in slaap.
Ik had vannacht maar drie uurtjes geslapen. Ik deelde mijn zorgen en ideeën bij het ontbijt. We besloten een ventilator te gaan kopen, de verhuurder te benaderen en ik zou nog één nacht in het huis proberen te slapen met een slaappil (ik had nog twee slaappillen over van mijn schub vorig jaar, waarmee ik zeker 6 uur slaap). We gingen naar Parque Atlantico om te shoppen. Dit is een grote shoppingmall die niet thuis lijkt te horen op zo’n klein eiland. We kochten een ventilator en oordopjes voor onze dochter. Hierna stopten we nog bij Ananasplantage Augusto Arrudo. Hier worden de ananassen in lage kassen gekweekt. In de film die we keken, werd duidelijk dat het twee jaar duurt voordat de ananas volgroeid is. ’s Middags liepen we naar de zee op 5 minuten van ons huis. Mijn vriend en dochter gingen even het water in, maar werden gewaarschuwd voor kwallen dus waren ze er snel weer uit. Hierna haalden we nog een ijsje en zochten een restaurant uit voor ’s avonds. Hier aten we heerlijk binnen in de airconditioning. ’s Avonds ging ik slapen met de ventilator aan. Dit gaf wel iets verlichting, maar het bleef 26.6 graden in mijn slaapkamer. Dankzij mijn slaappil viel ik al snel in slaap.
Dinsdagochtend. Ik had best aardig geslapen, maar hakte toch de knoop door om ipv zondagochtend, donderdag om 19 uur terug naar huis te vliegen. Dit regelde ik telefonisch met Transavia. We hoefden maar €55,- bij te betalen voor onze vijf tickets. Ook al was de beslissing genomen, ik bleef mij wel bezwaard voelen. Ik bracht ook de verhuurster op de hoogte van onze annulering en hoopte dat zij ons tegemoet zou komen. Dit moest via Booking, dus nam ik ook met hen contact op. Dit viel helaas niet direct te regelen, dus gingen we er maar vanuit dat we niets terug zouden krijgen. Nu alles geregeld was, gingen we op weg naar Ponta del Ferreira op 45 minuten rijden. We reden een hele steile weg naar beneden naar de parkeerplaats, maar werden direct beloond met een mooi uitzicht. Vroeger was de lava hier in zee gestroomd tot het was versteend. Een stukje verderop konden we zwemmen in een natuurlijk stuk verwarmd zeewater. Dat is een hele vreemde ervaring, omdat stromen met warm en koud water zich afwisselen. Tussen de rotsen hingen drie touwen, waaraan we ons vast konden houden. We begonnen bij het middelste touw, maar hier was het best nog warm, dus gingen we naar de voorste. We genoten een lange tijd van dit bijzondere natuurlijke bad. We waren laat terug, dus ik was erg moe. Ik viel met rusten zelfs nog een half uurtje in slaap, heerlijk. Mijn vriend en dochter waren samen op stap naar het voetbalstadion en Ponta Delgada, dus ik kon extra lang rusten.
Woensdagochtend hadden we een jeeptour geboekt naar Sete Cidades. Dit is een gebied met veel kratermeren. We werden bij onze villa opgehaald. Onderweg begon het mistig te worden en soms regende het eventjes. Bij de eerste uitzichtpunten konden we niets zien vanwege de mist, maar hoe verder we kwamen, hoe beter het zicht. Op een gegeven moment brak de zon ook even door de mist heen. We reden naar het dorp onderin de krater, waar twee kratermeren zich samengevoegd hadden. Hier hadden we even pauze en konden we ook een kerkje bekijken. We reden weer terug via een andere weg en stopten nog twee keer om mooie foto’s van de andere kant te maken. We waren rond 13.30 uur weer thuis. Ik rustte maar kort, want ik wilde nog wel met onze dochter naar het zwembad van Lagoa. Mijn vader ging met ons mee. Het was even zoeken naar een parkeerplaats, maar wat een gaaf zwembad was hier. Er was een deel tussen de rotsen waar in zee gezwommen kon worden en een ruim zwembad. Wij kozen voor het zwembad. We bleven anderhalf uur en gingen toen weer naar het restaurant bij ons in de straat voor ons laatste diner op Sao Miguel.
Donderdagochtend bij het ontbijt spraken we af dat we om 16.15 uur de auto in zouden laden om naar het vliegveld te gaan. De ochtend gebruikten we nog om Ponta Delgada te verkennen met een rondrit in het treintje om 10.30 uur en de laatste souvenirs te kopen. De straten in Ponta Delgada waren mooi versierd met zeedecoratie. Om 13 uur liep onze parkeermeter af, dus gingen we naar huis.
Na de lunch pakte ik eerst mijn tas in. Van echt rusten kwam het niet; daarvoor was ik te onrustig. Bij de luchthaven laadden we alles uit en regelde mijn vriend het inleveren van de huurauto, terwijl wij alvast naar de incheckbalie gingen. Voor onze vlucht was hij nog gesloten (2 uur voor de vlucht), maar vanwege mijn rolstoel mochten we alvast inchecken. Samen met mijn moeder keek ik nog wat souvenirwinkels en kocht een tas voor mijn schoonmoeder. Daarna werden we nog door de secrurity geholpen en hoefden we nog maar even te wachten voor het boarden. Het vliegtuig was weer halfvol en zo verhuisde ik naar een zitje met 3 lege stoelen. Zo zat ik lekker rustig en keek ik een tijdje een serie. Ik had ook nog een emotionele bui. Vorig jaar hadden we onze vakantie moeten annuleren en nu vlogen we door mij eerder terug. Na eventjes zachtjes gehuild te hebben, deed ik mijn ogen dicht nog wat te rusten. Om 1.00 Nederlandse tijd landen we en haalden we de auto op bij P3. Moe, maar blij om weer in ons eigen huis te zijn, viel ik in slaap. Ik kon terug kijken op een super gave vakantie en ik hoop dat de teleurstelling dat we eerder terug moesten vliegen snel verdwijnt.
Na vanmorgen nog de laatste dingen ingepakt te hebben, werden we om 11.15 uur opgehaald door mijn ouders die met ons meegingen op vakantie. We stopten bij Vertrekhal 1 en daar stapten mijn vader, dochter en ik uit. Dan konden we alvast onze bagage inchecken en de assistentie voor de rolstoel regelen. Ondertussen parkeerden mijn vriend en moeder de auto in de parkeergarage van P3. De rij voor de bagage verliep best vlot. Bij de assistentie vertelde de medewerkster dat ik mijn rolstoel tot de gate mee mocht nemen en dat ik priority kreeg. Superfijn allemaal. We lunchten met een kipsate met rijst bij Leon. Daarna was het tijd om naar de gate te gaan. We zouden om 14.40 gaan boarden, maar het vliegtuig stond er nog niet. Toen het vliegtuig er eenmaal was, ging het allemaal best vlot. De vlucht was maar 2/3 vol, dus ik koos 3 stoelen voor mezelf. Zo kon ik nog even liggen. De vlucht duurde 4,5 uur. Na de landing haalden we de bagage en de huurauto op. Het was een uur rijden naar ons huis. Bij ons huis werden we verrast door de grote tuin met een ongelooflijk uitzicht. Het huis zelf was ook prachtig. We pakten vlot de eerste spullen uit en legden onze dochter op bed. Ik was helemaal op, dus ik kroop er ook gauw in.
De volgende ochtend ontbeten we buiten met zeezicht. Onze verhuurder had allemaal plaatselijke lekkernijen voor ons neergezet, zodat we een lekker ontbijt hadden. Hierna was het tijd om boodschappen te gaan doen. Mijn moeder en vriend gingen hiervoor op pad. Zij hadden veel verschillende kleine supermarkten nodig om alles van het lijstje te vinden. Na mijn middagdutje gingen we nog op pad om het eiland te verkennen. We reden naar de theevelden van Porto Formoso, waar we een korte video te zien kregen over hun theeproductie. Op de terugweg stopten we nog bij uitzichtpunt Miradouro do Salto do Cavalo waarvandaan we een mooi uitzicht hadden op het meer van Furnas. Hierna reden we naar Povoação, waar we uit eten gingen bij Jardim.
Zaterdagochtend moesten we vroeg op om op Walvissentour te gaan die om 8.30 uur begon. Eerst kregen we een korte briefing over welke dieren we mogelijk konden zien en de veiligheidinstructies. Al snel werden er ‘gewone’ dolfijnen gespot. Eentje sprong mooi uit het water. Na een tijdje gekeken te hebben werden er potvissen gespot door de uitkijkposten vanaf het land. Vol gas voer de zodiac-boot erop af. Dit ging gepaard met harde klappen van de boot op het water. We vingen er glimp op van de staart van de potvis, wat betekende dat hij een nieuwe duik nam. Opnieuw werden er potvissen gespot. We voeren erheen en dit keer konden we wat langer naar de potvis kijken, maar ook deze nam een diepe duik. Verderop werden ook potvissen gezien. Dit keer met een kalf erbij. Nu hadden we volop de tijd om te kijken, want een kalf kan nog geen diepe duik maken dus deze bleef aan de wateroppervlakte. Vlakbij zwommen ook twee volwassen potvissen, waarvan één de moeder was vertelde de gids. Na een tijdje voeren we weg om de dieren rust te gunnen. Als laatste werden er nog vlekdolfijnen gespot. Dit is een wat kleinere soort, waarvan één dolfijn onder de boot doorzwom en we hem goed konden zien. Hierna voeren we via de kust terug en konden we het eiland van Franco do Campo goed zien. Hier gingen we later deze week nog naartoe. Wat hadden we een mooie tocht gemaakt, alleen was mijn rugpijn flink verergerd door de harde klappen van de boot en het gedraaid zitten om alles goed te kunnen zien. We deden nog boodschappen bij een grote supermarkt. Ze hadden hier glutenvrije pizza’s, dus dat was een makkelijke keuze voor het avondeten.
Zondagochtend reden we naar Ribeira dos Caldeirões Nationaal Park. Hier was bij de parkeerplaats al een mooie waterval waar je direct heen kon lopen. Hierna liepen we het park ook in. Ik ging in de rolstoel, want de paden waren best wel stijl. Beneden was er ook nog een waterval. Daar kon je zwemmen, maar het water was wel erg koud. Toch wilde onze dochter het wel proberen en ging ik met haar mee. Verder dan met onze knieën in het water kwamen we niet. Op de terugweg stopten we nog even bij een uitzichtpunt. Na mijn middagdutje ging ik met mijn vader en dochter naar het gemeentezwembad van Povoação. Dit was gratis en erg netjes en grensde direct aan het strand. Na het zwembad wilde onze dochter ook nog even de zee in, dus dat deden we ook nog even. ’s Avonds staken mijn vader en vriend de bbq aan. Wat was dat genieten in de tuin.
Maandagochtend gingen we naar Grena. Voor de ingang van het park konden we de bubbelende en stomende poelen zien door de aardwarmte. Deze warmte werd ook door restaurants gebruikt om hun stoofpotten in te maken. Bij de ingang moesten we een tijdje wachten tot iemand de speciale ingang voor mij kon open maken. Ik wist dat ik met de rolstoel alleen tot de hottubs kon komen, maar dat deze zo dichtbij de ingang waren wist ik niet. Terwijl de rest de route richting de watervallen liep, zocht ik een mooi plekje om van de natuur te genieten. Plots kwam onze dochter mij halen, want waterval nummer 6 was op loopafstand voor mij. Deze was erg klein, maar leuk om te zien. Zij vervolgden hun weg en ik zocht mijn plekje weer op. Ondertussen kreeg ik foto’s van de waterval die ze bereikt hadden. Leuk om op deze manier toch mee te kunnen genieten. Mijn vriend en dochter kwamen wat eerder terug, terwijl mijn ouders de rest van het park ontdekten. Ze kwamen enthousiast terug. We waren net te laat bij de uitgang om te zien hoe de restaurants hun stoofpotten ophaalden, maar zagen nog wel hun pannen achter in de auto staan. ’s Avonds gingen we weer uit eten bij hetzelfde restaurant Jardim waar we al geweest waren.
Dinsdagochtend gingen we naar Furnas voor park Terra Nostra, maar we waren zo vroeg dat we ook nog een kijkje konden nemen bij het park met de watertrapwaterval die we al een paar keer met de auto gepasseerd waren. Hierna gingen we naar Terra Nostra. Bij de kassa bleek dat de thermale baden door de autoriteiten gesloten waren en dat we alleen de botanische tuin konden bezichtigen. Dit leek ons niet interessant genoeg omdat ze dezelfde entreeprijs vroegen, dus gingen we nog wat boodschappen doen en langs bij bakkerij Gloria Moniz die een glutenvrij kokosgebakje had. ’s Middags gingen mijn vriend en dochter zwemmen in Povoação.
Woensdagochtend gingen we om 8.45 uur richting Vila Franca do Campo. Hiervandaan kon je met de boot naar het eilandje Ilhéu Vila Franca do Campo. Dit is een gezonken vulkaan waar je goed in kunt snorkelen. Er mogen per dag maar 200 mensen tegelijk op het eiland zijn en er worden 400 kaartjes verkocht. Gelukkig was het mij online al gelukt om 5 van de 50 kaartjes in de voorverkoop te kopen. Hierdoor konden we langs de lange rij voor de kassa lopen en om 10 uur zaten we op de eerste boot naar het eiland. Snel zochten we een plekje op het beton, zodat we niet op de rotsen hoefden te zitten. Mijn vriend en dochter gingen direct snorkelen, terwijl ik nog wat foto’s maakte. Wat een bijzondere plek om te zijn. Ook ik ging snorkelen, maar zag eerst weinig. Later ontdekten we steeds meer vissen aan de randen van de krater. Ik ging twee keer het water in. Hierna was ik te moe om te snorkelen. Om 13.10 uur hadden we de boot weet terug en om 14.30 uur kon in mijn bed pas in. Hier bleef ik tot het avondeten liggen, want ik was erg moe.
Donderdagochtend gingen we naar de Schaapskooi in Exloo. Hier werden om 10 uur de schapen vanaf de Schaapskooi naar de hei gebracht. Wij volgden hen naar het veld. Ik vind het altijd een mooi gezicht om de schapen door het dorp te zien lopen en bij elkaar gehouden worden door de (herders)hond. Na mijn middagdutje reden we naar Tiendeveen, waar ik een alpacawandeling geboekt had bij Alpaca Boerderij Zonneveld. We gaven eerst de alpaca’s eten en bewonderden de baby-alpaca’s. Hierna werden de mannetjes om mee te gaan wandelen door boer Tijn uit het veld gehaald. We kregen alledrie een alpaca. Zelfs ik in de rolstoel, dus dat vond ik wel heel tof. Soms was het wel lastig met het koord als mijn alpaca weer eens achterlangs kruiste, maar het ging best goed. Ons dochtertje genoot ook volop.
Vrijdagochtend reden mijn vader, dochtertje en ik naar Emmen om daar glutenvrije kibbeling te eten. Ondertussen speelde ons dochtertje heerlijk in de speeltuin aan de overkant van het terras. Aan het einde van de middag ging ik nog een uurtje met ons dochtertje naar het zwembad. Ons buurmeisje was daar aan het zwemmen, maar die konden we niet vinden. Gelukkig had ons dochtertje weer snel een nieuwe vriendin gemaakt en kon ik vanaf een stoel toekijken.
Zaterdagochtend werd er weer gezwommen. Deze keer ging mijn moeder ook gezellig mee. ’s Avonds gingen we uit eten op het park. Hier hadden ze een complete glutenvrije menukaart. Ik koos voor een lekkere kiprollade met frites.
Zondagochtend bracht mijn vriend mijn dochtertje en mij naar attractiepark Drouwenerzand. We waren er direct bij de opening en konden zonder rij gelijk in een aantal attracties. Ons dochtertje kreeg maar geen genoeg van de draaimolen en ging daar vaak in. Ik keek toe vanuit mijn rolstoel en had mijn party-oordoppen ingedaan om het geluid uit de omgeving wat te dempen. Toen het lunchtijd was zocht ik de balie op voor onze glutenvrije bestelling. Gelukkig wist ik deze te vinden omdat we al een aantal keer eerder in dit park geweest waren en ontliepen we hierdoor de lange rij voor het eten. Na het eten wilde ons dochtertje nog steeds in de draaimolen en ondertussen gaf ik mijn vriend het seintje dat we om 13.15 uur opgehaald konden worden. Zo hadden we een top ochend gehad en was ik erg trots dat het toch gelukt was om dit samen met ons dochtertje te doen. ’s Middagd ging mijn vriend met ons dochtertje nog een parkrit op de pony maken. Ik had graag meegereden, maar ik had echt geen energie meer om uit bed te komen. Pas net voor het avondeten kwam ik weer naar beneden. Mijn vriend en ik pakten alvast een deel van de spullen in, zodat het de volgende dag niet zoveel zou zijn. We hadden weer een topvakantie gehad, ook al was hij heel anders verlopen dan gepland. Weer veel leuke dingen gedaan en het erg gezellig gehad met zn allen.
Rond 12 uur kwamen we aan op het park. Het huisje was helaas nog niet klaar, want de early check-inn was vanaf 14 uur. We gingen lunchen bij Bartjes Boerderij op het park. Hier hadden ze een simpele lunchkaart met de keuze uit vier glutenvrije broodjes. Ondertussen was ons dochtertje aan het spelen in de binnenspeeltuin en arriveerden mijn ouders ook. Na de lunch was het huisje klaar en kon het uitladen van de auto beginnen. Hiermee hielp ik nog, maar daarna ging ik rusten. Ik was erg moe en tegelijkertijd onrustig. Ik vond het zo moeilijk om op bed te liggen terwijl iedereen nog hard aan het werk is. Nadat ik toch een tijdje gerust had, reed ik in de rolstoel met ons dochtertje mee toen ze ging skaten. We kwamen bij de receptie uit en daar was Bollo. Ons dochtertje vond hem niet interessant, dus verkenden we de plaza verder. We vonden een X-wall waarop je digitale spellen kon spelen, waar ons dochtertje een tijdje bleef spelen. Ook keken we bij het zwembad en de pump-trackbaan. Genoeg te doen de komende dagen.
Zaterdagochtend gingen mijn dochtertje en ik zwemmen. We konden mijn rolstoel in het mindervaliden-toilet plaatsen en hiervandaan was de doorgang naar het zwembad, ideaal. We zwommen eerst samen en later had ze een vriendinnetje waarmee ze zwom, terwijl ik haar vanaf de kant in de gaten hield. Net voor we naar huis gingen, nog een keertje samen van de glijbaan. Hierbij had ik water in mijn neus gekregen, wat ik eruit blies. Terwijl ik dit deed klapte mijn rechteroor dicht en voelde ik heel pijnlijk een druppel naar binnen lopen. Ik was erg trots dat het zwemmen gelukt was, maar baalde erg van de oorpijn. Na mijn middagdutje gingen mijn vriend en dochtertje naar een paardrijles. Gelukkig had ik geslapen, waardoor ik met mijn moeder bij de les kon kijken vanuit de rolstoel. ’s Avonds gingen we eten bij Pannenkoekenrestaurant De Strohoed. Het was weer heerlijk.
Zondagochtend gingen mijn vader, vriend en dochtertje een ritje maken met de stoomtrein. Ik had besloten niet mee te gaan, omdat ik dan pas rond 13.30 uur in bed zou liggen. Dat was helaas nog niet haalbaar qua energie. Mijn moeder bleef bij mij en samen wandelden/rolden we een groot deel van het park rond. Na mijn middagdutje wilde ons dochtertje wel weer paardrijden en ik kon nog een plekje boeken bij de parkrit. Dit keer ging mijn vader mee en kon ik meerijden naast hen. Daarna bleven we nog hangen in de speeltuin waar we een wijntje dronken. Gelukkig reageerde ik nu beter op de alcohol dan de week ervoor. Toen voelde ik mij na een half glas al aangeschoten.
Maandagochtend gingen mijn ouders, dochtertje en ik naar Bourtange. Ik was er 15 jaar geleden ook geweest. Met de rolstoel waren sommige stukken vervelend om te rijden, omdat ik over de ouderwets kinderkopjes moest. Dit hobbelde enorm, maar verder was het leuk om er te zijn. We lunchten nog in de vesting bij ’t Oal Kroegje en daarna was het weer tijd om terug te gaan. Aan het einde van de middag wilde ons dochtertje nog naar de pump-trackbaan, dus gingen mijn moeder en ik met haar mee. Ze vond het steppen daar erg gaaf om te doen en ging steeds harder rijden. Tijdens deze drukke dagen lukte het mij niet om ’s avonds nog te helpen om ons dochtertje op bed te leggen, maar ik was wel trots op alles wat lukte. Ik moest wel alles met mijn rolstoel doen, maar zo had ik iets meer energie (lees nog steeds een stuk minder dan voor mijn aanval) om toch van alle activiteiten te kunnen genieten.
Dinsdagochtend gingen mijn moeder, dochtertje en ik weer zwemmen. Ook nu kreeg ons dochtertje weer contact met een meisje, waarmee ze een tijdje samen zwom. ’s Middags was mijn energie op, waardoor ik lang op bed bleef liggen. Zo kon ik ’s avonds wel weer mee uit eten bij Robin Hood.
Woensdagochtend reden mijn vader, vriend, dochtertje en ik naar Exloo om het Sabeltandtijgerspoor te lopen. We hadden van tevoren wel gelezen dat de route niet met de rolstoel kon, maar we besloten het erop te wagen. Het eerste stuk ging goed, totdat we (met een opstapje) over schrikdraad moesten klimmen. Ik wilde het al opgeven, maar mijn vader en vriend waren zo dapper om mijn rolstoel uit elkaar te halen en erover te tillen. Later op de route had ik hen nog hard nodig. Sommige hellingen waren erg stijl, zodat ik moest lopen terwijl zij de rolstoel naar boven duwden. Ook nog veel omgevallen bomen waar de stoel overheen getild moest worden. Ik voelde me hierbij erg ongemakkelijk, maar zij vonden het geen enkel probleem. Zo maakten we er een workout van voor ons allemaal. Voor ons dochtertje was het een leuke route met allerlei klimparcoursen tussendoor. ’s Middags ging mijn vriend met ons dochtertje zwemmen. Ik ging nog heel even bij hen kijken en mee een ijsje eten.
We moesten ons huis schoon achterlaten, dus er werd nog flink schoongemaakt en ingepakt. Wat een pittige combinatie. Moe zaten we allebei in de auto toen het klaar was. De sleutel brachten we terug naar het sleuteladres en in een uurtje reden we naar Legoland waar we om 10.30 uur aankwamen. Ik was met ons dochtertje in de rij gaan staan voor de gratis parkeerkaart op vertoon van mijn invalideparkeerkaart. We hadden al seizoenkaarten gekocht, dus dat was makkelijk. Met mijn rolstoel hoefden we nergens in de rij te staan. We melden ons bij de medewerker bij de uitgang van de attractie en bij de volgende rit mochten we dan mee. Zo konden we in een paar uur heel veel attracties doen. Aan het einde bezochten we het aquarium. We bleven tot 14 uur en daarna reden we naar ons Airbnb huisje voor 1 nacht in Grindsted. Hier rustte ik eerst en gingen we ’s avonds lekker uit eten.
De volgende ochtend wilden we vroeg naar Legoland, maar ik was enorm duizelig. Ik nam cinnarizine in en gelukkig werd de duizeligheid wat minder. Mijn vriend pakte de auto in en rond 11 uur reden we naar Legoland. De achtbaan sloeg ik over, maar in de rustige attracties gingen we wel. Om 14 uur reden we naar het naastgelegen bungalowpark Lalandia. Ik ging bij de receptie vragen of we al in ons huisje konden en dit kon al. Ik maakte direct mijn bed op, om nog even te rusten. ’s Avonds gingen we eten bij een pizzeria in Billund, maar die viel tegen.
Maandagochtend ging ik zwemmen met ons dochtertje in het zwembad. Wat een gaaf zwembad was het. Met vele glijbanen en ons dochtertje wilde overal vanaf. Daar ging we, vijf of zeven trappen op met matjes en banden voor de glijbanen. Na dat 5 keer gedaan te hebben, was het tijd voor wat rustigers. Ons dochtertje ging zelf van de kleine glijbanen. Weer terug bij het huisje vertelde ons dochtertje enthousiast hoe hard de glijbanen gingen en ik hoeveel trappen ik gelopen had. Toen ik lag te slapen ging mijn vriend met ons dochtertje het park verder ontdekken.
Dinsdagochtend waren we net voor de openingstijd 10 uur bij Legoland. Er stond een lange rij om naar binnen te kunnen. We gingen weer in alles waar ons dochtertje in wilde en bekeken de riddershow. ’s Middags gingen mijn vriend en dochtertje naar Monkey Tonky Town en toen ik wakker was, rolde ik er ook in mijn rolstoel naartoe.
Woensdagochtend gingen we met zijn drieën zwemmen. Mijn vriend nam een deel van de glijbanen voor zijn rekening en als ik met mijn dochtertje ging, droeg mijn vriend onze banden/matjes naar boven. Dit scheelde mij veel staan en sjouwen, waardoor we nu 7 keer van de hoogste glijbanen konden. ’s Middags waren mijn vriend en dochtertje weer in de plaza. We gingen daar bij de Mexicaan eten en bijna het gehele buffet was glutenvrij. We aten er heerlijk. We vonden bij het bakkertje ook nog een stuk karamel-cheesecake, dus dat kochten we voor de volgende dag.
Donderdag was de laatste dag dat we in Billund op stap konden. Ons dochtertje wilde nog graag voor de laatste keer naar Legoland, dus dat deden we. Ik was wel moe, dus na de lunch gingen we weer naar ons huisje. Ook ’s middags bleef ik in het huisje. Zo kon ik op het gemak mijn spullen verder inpakken en na het avondeten pakten we de auto voor het grootste gedeelte in.
Vrijdags reden we om 7.30 uur weg uit Billund. We moesten 765 km rijden en hoopten dat in 10 uur te doen. Ik reed de eerste 2 uur, want dan was ik op mijn fitst. Het was rustig qua verkeer in Denemarken. Na het tanken in Duitsland nam mijn vriend het over. We hadden wel wat files onderweg, maar met 2x stoppen bleven we mooi op ons schema. Om 16 uur kwamen we thuis aan. De vakantie was super geweest, maar ook heerlijk om weer in mijn eigen bed te kunnen slapen.
Zaterdag gingen we al vroeg op stap naar Ribe, een middeleeuws ogend stadje. Hier zijn de voordeuren erg bijzonder; die mogen alleen vervangen worden voor precies hetzelfde exemplaar. Heel mooi om te zien. Mijn vriend had vooraf een restaurant benaderd voor glutenvrije lunch en ik bestelde hier een brunchplate. Zo leuk al die verschillende dingen. Mijn vriend en dochtertje hielpen mij om alles op te krijgen. Na de lunch gingen we naar de grote speeltuin Riplay. Mijn vriend had het idee dat ik alvast in de auto kon uitrusten en dan bleef hij bij ons dochtertje. Dat lukte best aardig.
Zondagochtend was het buiten helemaal grijs. Ik besloot om met ons dochtertje naar het zwemstadion in Esbjerg te gaan. Dit was een groot zwembad waar we drie uur bleven. Een hele tijd ging ons dochtertje alleen van de glijbaan en kon ik zitten en bijkomen. Dan kon ik daarna weer mee zwemmen en van de andere glijbaan af. ’s Avonds gingen we weer naar de heerlijke pizzeria in Esbjerg.
Maandagochtend gingen we met de ferry naar Fano. Dit is het schiereiland tegenover Esbjerg en 15 minuten varen. We gingen hier met de MS Martha een zeehondensafari doen. Het was een aardig stuk varen voor we bij de zeehonden waren, maar wat een gaaf gezicht om ze op de zandbank te zien liggen. Een aantal doken ook het water in om de boot van wat dichterbij te bekijken. Weer terug op Fano liepen we door de oude winkelstraat naar de ferry.
Op dinsdag kwam een collega van mijn vriend met haar man en dochtertje op bezoek. Ik had ze nog nooit eerder gezien, maar het klikte gelijk goed. Ze waren al in Legoland en Legohouse geweest, dus ze konden ons tips geven. Toen ik mijn middagdutje ging doen, gingen zij naar het strand van Hjerting. Toen ze terug waren aten ze nog een ijsje en gingen ze weer terug naar hun camping. ’s Avonds gingen wij bbqen.
Woensdag en donderdag gingen we na mijn middagdutje ook naar het strand van Hjerting. Zo hadden we onze vakantie voorgesteld met leuke dingen afgewisseld met het strand. Nu hadden we de eerste week alle leuke dingen gedaan en hadden we gelukkig nu ook wat stranddagen. Ook ’s avonds maakten we vaak een wandeling bij laag water. Onze dochter vond het wandlopen fantastisch.
De temperatuur liep steeds verder op en vrijdagochtend ging ik samen met mijn dochtertje naar het strand. Ze wilde graag krabben vangen, maar tegelijkertijd vond ze dat best spannend. Ik ving twee krabben voor haar. Eentje bewaarde ze een tijd in emmer, zodat ze er goed naar kon kijken. Daarna zette ze hem weer terug in de zee. Mijn vriend was begonnen met inpakken en schoonmaken, zodat we op zaterdagochtend op tijd weg konden richting Legoland.
Het is lang geleden, dat ik zo ver met de auto op vakantie geweest ben. Ik houd niet van lang in de auto zitten. Vandaag was het een rit van zes uur met rond Bremen en Hamburg nog wat file. We overnachtten in Kellinghusen, waar we met de rolstoel op zoek gingen naar een restaurant. Wat een typisch Duitse plaatsje. Het heeft 8000 inwoners. Een aantal restaurants was vanwege de zomervakantie gesloten. We vonden een snackbar en aten daar op het terras. De volgende dag pakten mijn vriend de auto weer in en ging ik met mijn dochtertje naar de speeltuin. We konden vanaf 15 uur onze sleutel ophalen voor ons huisje in Esbjerg in Denemarken. Het zou een rit van drie uur zijn, maar we hadden bijna een uur file op de route. Ik haalde de sleutel op en mijn vriend deed in de tussentijd boodschappen. Het huis zag er mooi uit. Ik maakte eerst de bedden op, zodat ik nog even kon rusten. Dit deed ik maar kort, want ik wilde graag helpen met inruimen. Een paar punten waren qua schoonmaak niet in orde, dus deze meldde ik bij de verhuurder. We maakten ze gelijk schoon, zodat we alles wel konden gebruiken. Toen ons dochtertje op bed lag, ging mijn vriend de omgeving verkennen. Heel dichtbij lag een camping met leuke speeltuinen voor ons dochtertje en de zee op loopafstand zag er ook mooi uit.
De volgende dag deden we rustig aan. We speelden de ochtend bij de camping. Op maandag verkenden we Esbjerg. We bezochten het standbeeld van de vier mannen aan zee. We reden met de rolstoel over het strand. Erg grappig om te doen. Hierna gingen we naar het centrum. Mijn vriend had vooraf een leuke lunchroom gevonden met glutenvrije taart, dus deze wilde ik wel proeven. Hij was heerlijk. ’s Avonds aten we bij “Mamma’s” waar ze glutenvrije pizza hadden. Hier gaan we zeker nog naar terug. Dinsdags gingen we naar Mini-Varde. Hier deden we een speurtocht en oud Deense spelletjes. Inmiddels was het lunchtijd, dus wandelden we het plaatsje in. Zo leuk om een aantal gebouwen uit Mini-Varde direct in het echt te zien. Het lunch restaurant dat we in gedachten hadden, was vol, dus kwamen we uit bij de Mc Donalds. Hier hadden ze een glutenvrije hamburger, dus dat was mazzel.
Woensdags bleven we bij het huisje. Ik huurde met ons dochtertje een skelter, maar het trappen was te zwaar. Na één rondje belde ik mijn vriend of hij het over wilde nemen. Wat hadden ze samen een plezier. Na het avondeten wilde ik er nog even uit, dus wandelden we naar zee. Ze hebben tussen het strand en de zee een mooi verhard pad, dus dat is ideaal.
Donderdag gingen we naar Tirpitz in Blåvand. Dit is een bunker museum waar ook nog drie andere tentoonstellingen zijn. Wij waren erg onder de indruk van het bunker gedeelte. Het vertelde over de bouw van de bunkers en de manschappen die er gevestigd waren. Interessant dat het museum voor een hele andere benadering koos dan de musea in Normandië waar we in 2016 geweest zijn. Aansluitend reden we naar het strand van Blåvand. Hier staan nog bunkers op het strand, maar deze zijn door de kunstenaar Woodrow voorzien van een paardenkop en staart. ’s Avonds gingen we eten bij Streetfood Esbjerg. Hier zijn in een hal zes verschillende kraampjes waar je je eten kunt bestellen. Wij kozen een Griekse plate voor twee personen. Er ging alleen wat mis met de bestelling en we kregen maar voor één persoon. We besloten dit te delen en bij de Mexicaan nog taco’s en nacho’s te bestellen. Nu hadden we wel wat veel, maar het was heerlijk. Ook was de hal leuk aangekleed met gekleurde paraplu’s en vlaggen.
Vrijdagmorgen ging ik met mijn dochtertje weer spelen op de camping. Ze blijft het lastig vinden om op andere kinderen af te stappen, dus ging ik kort mee op het springkussen, airtrampoline en zweefmolen. Ik vind het heerlijk om te doen, maar het springen kan ik maar kort, voordat ik last van mijn benen krijg. Na mijn middagdutje gingen we nog naar het strand, maar brrr wat was het koud met 17 graden, wolken en veel wind. Ons dochtertje vond het heerlijk om een zandkasteel te bouwen en mijn vriend hielp haar ermee. Maar het kapotmaken van het zandkasteel vindt ons dochtertje nog steeds het allermooist.
Vrijdagochtend ging ik met mijn vader naar Emmen om glutenvrije kibbeling te eten. Deze werd tot 11 uur gebakken, dus we hadden een vroege lunch. Het was heel erg lekker; de kibbeling was lekker gekruid.
Zaterdagochtend gingen we met mijn ouders naar het boomkroonpad in Borger. Hier loop je op een brug tussen de bomen. Ik was hier tijdens mijn tienerjaren geweest. Toen liep je tussen de boomtoppen, maar nu 20 jaar verder, loop je tussen de bomen. Het pad is vrij kort, maar door de vele trappen was het voor mij een flinke klim en liep ik aan het einde te trillen en zwalken van vermoeidheid. Ik rustte even uit op een bankje voor we terugliepen naar mijn rolstoel. We reden terug naar het restaurant voor een drankje. Hierna liepen/reden we de kabouterroute door het bos. Ons dochtertje ging enthousiast op zoek naar de kabouter paaltjes. Nadat we het hele pad gelopen hadden, wilde ons dochtertje nog een keer. Ik bleef samen met mijn moeder in het zonnetje zitten, terwijl mijn vader meeliep met ons dochtertje. ’s Avonds gingen we voor de laatste keer eten bij de Steakerij. Het was weer heerlijk.
Zondagochtend gingen we om 10.45 uur mee met de stoomtrein van Stadskanaal naar Veendam. Mijn ouders waren ook mee. Hierna lunchten we in Stadskanaal.
’s Maandags had ik met de lunch met mijn voormalige schoonzus afgesproken bij Brownies en Downies in Emmen. Ik koos voor een clubsandwich kip en een smoothie. We hebben lekker bijgekletst en de tijd vloog voorbij. Ik heb ook verteld dat het ons laatste jaar in de buurt was, dus dat het even kon duren voor ik weer langs kon komen. ’s Middags ging ik met ons dochtertje bij mijn zus langs die ook in het park gearriveerd was. Ons dochtertje wilde zo graag met haar neefje en nichtje spelen, dus we spraken de volgende ochtend weer in de speeltuin af. Hier vermaakten de kids zich goed. We gingen bij ons huisje wat drinken en zo kwamen onze plannen voor het avondeten ter sprake. Ons dochtertje vroeg hen om mee te gaan pannenkoeken eten. Gelukkig kon de reservering nog aangepast worden.
Woensdagochtend gingen mijn dochtertje en ik bij de schaapskooi kijken, waarbij je kon zien hoe ze uit de schaapskooi over de straten van het dorp Exloo richting het veld liepen. Ik had alleen niet verwacht dat iedereen hen zou volgen en dat wilde ons dochtertje ook graag. Het was best een stuk lopen naar de hei, maar ik heb erg gelachen om ons dochtertje die probeerde om om de schapenkeutels heen te lopen. Bij de hei demonstreerde de herder hoe de hond de schapen goed bij elkaar houdt. De terugweg was best lastig. Ons dochtertje was moe, dus ik liet haar uitrusten, want ze moest echt zelf teruglopen. Ik liep ook al een beetje te zwalken en ze is voor mij te zwaar om stukken te dragen. Terug bij het huisje gingen we lekker buiten zitten en bijkomen. ’s Avonds kwamen mijn ouders en mijn zus met haar gezin bbq-en. Heel gezellig en leuk op onze laatste avond.
Donderdagochtend gingen mijn dochtertje en ik met mijn zus en neefje naar Drouwenerzand, terwijl mijn vriend alle spullen inpakte. Ik had voordat we weggingen mijn eigen spullen en de kleding van ons dochtertje ingepakt. Mijn vriend bracht ons weg en met de rolstoel reden we naar de entree rij. Deze ging best vlot en het avontuur kon beginnen. We gingen in de vliegende olifanten, treintje, achtbaan, draaimolen, zweefmolen, spookhuis, botsauto’s, bootjes, trampolines, oldtimers en we vermaakten ons heerlijk. Om 14.45 uur werden we weer opgehaald en reden we weer richting ons eigen huis. Na tweeënhalf uur waren we er. Precies op tijd voor het avondeten. Ik was erg moe, dus mijn deel van het uitpakken, moest wachten tot de volgende dag. Wat een heerlijke vakantie hebben we gehad, al hebben we het warme zonnetje wel gemist. We duimen voor een warme nazomer.
Voor het derde jaar op rij, gingen wij op vakantie naar Exloo. Dit jaar wilden we twee weken boeken, maar kregen we van de verhuurder de derde week er gratis bij. Erg luxe en we maakten dankbaar gebruik van dit aanbod. We vertrokken op vrijdag 23 juli. We mochten pas om 14 uur het huisje in, maar mijn ouders stonden in Borger op de camping, dus gingen we eerst daar naartoe. Zo kon ik eerst rusten, voordat we naar ons vakantiehuis toe gingen. Na ruim een uur inruimen was het voor mij weer tijd om rustig aan te doen. Om 16.30 uur kwamen mijn ouders en ons dochtertje ook bij het vakantiehuis en ging ons dochtertje op ontdekking uit. Ze herkende nog veel van vorig jaar. We aten lekker buiten met z’n allen.
De volgende ochtend gingen mijn dochtertje en ik de nieuwe speeltuin ontdekken. Ons dochtertje ontmoette een vriendinnetje en samen gingen ze heel vaak van de kabelbaan. Heerlijk om van de kant toe te kijken. Na ruim twee uur appte ik mijn vriend of hij het over wilde nemen. Mijn dochtertje en ik hadden een tijd gesprongen op de airtrampoline en ik raakte vermoeid. ’s Avonds gingen we uit eten bij de Steakerij met mijn ouders. Ze hadden weer een heerlijk glutenvrij buffet. Dat blijft toch bijzonder dat ik dan alles mag eten. Hier kwamen we nog wel vaker deze vakantie.
Zondags bleven we rond ons huisje en gingen we ’s avonds weer uit eten bij Robin Hood. Op maandag gingen we met mijn ouders naar Wildlands. Ze hadden kaartjes gewonnen met de Postcodeloterij en waren nieuwsgierig hoe het park geworden was. We gingen gelijk om 10 uur en bleven zo een tijdje de drukte voor. In het Afrika gedeelte werd het al flink druk. Gelukkig hebben ze bij de safaritruck een aparte rij voor de rolstoel, zodat we daar niet in de rij hoefden te staan. Wat een fijne regeling. Dat scheelt zeker een half uur wachten. Rond 14 uur gingen we weer richting huis. We hadden alles gezien en genoten.
We vervolgden ons vaste vakantieritme van één dag op pad en de andere dag uit eten. Dinsdagavond gingen we pannenkoeken eten bij de Strohoed. Eigenlijk eet ik altijd ham, kaas en ananas, maar ik koos nu voor kip, kerrie, ananas en kaas. Hij was heerlijk.
Op woensdag gingen we naar Wonderwereld in Ter Apel. We kochten een combinatieticket om ook nog naar Kabouterland in Exloo te gaan. Er was hier een leuke Uilenburcht gebouwd met veel gangetjes die onze dochter geweldig vond. Voor alle uilen die te zien waren, had ze minder aandacht, maar dat vonden wij weer interessant. De verblijven vonden wij wel wat aan de kleine kant. Na ons bezoek gingen we lunchen bij Hotel Boschhuis. Heel fijn dat ze tegenwoordig op zoveel locaties glutenvrij brood hebben, waardoor lunchen buiten de deur veel makkelijker is.
Donderdag kwamen mijn ouders een ochtend en gingen we ’s avonds uit eten bij Toby’s Steakhouse.
Op vrijdag gingen we zwemmen bij Roompot Hunzedal. Ons dochtertje vond het fantastisch. Wij vonden het wel aan de drukke kant voor coronatijd, maar vermaakten ons goed. We hadden een tijdslot van 10-11.30 uur. Dat was zo voorbij.
