Na vier maanden zwangerschapsverlof, was het weer tijd om aan het werkte gaan. Twee weken geleden had ik mijn baan opgezegd per 1 februari (1 maand opzegtermijn), waardoor het nu extra spannend was om weer aan het werk te gaan. Ik had een gesprek met mijn nieuwe leidinggevende om te bespreken welke werkzaamheden ik de komende maand nog uit zou voeren. Ook was er ruimte voor mijn visie op kwaliteitszorg en hoe mijn vertrek het beste opgevuld kon worden. Ondanks dat ik maar 6 uur per week werkte, zorgde ik ervoor dat we wettelijk aan alle verplichtingen voldeden.
Op het werk aangekomen bleek dat veel collega’s nog niet van mijn vertrek op de hoogte waren, dus dat begon wat moeizaam. Het gesprek met mijn leidinggevende, om hem meer inzicht te geven in kwaliteitszorg, verliep erg goed. Ik had van tevoren mijn gedachtes en werkzaamheden al op papier gezet, om het gesprek extra structuur te geven. Hij had zich goed ingelezen en kon daardoor ook gerichte vragen stellen. We waren al overeen gekomen, dat ik de dinsdagen deze maand beschikbaar zou blijven en per week beoordelen we of het nog nodig is dat ik de week erna kom. Volgende week ga ik in elk geval weer twee uur verder met de overdracht. Op deze manier laat ik het ook met een gerust hart achter.
Weer thuis moest ik wel goed bijkomen van alle nieuwe inspanningen om me zo’n tijd achter elkaar te concentreren. En natuurlijk ook van het achterlaten van Sanne bij mijn moeder. Dat hadden we al een aantal keer gedaan, maar na twee weken Kerstvakantie en nu weer werken, voelde het toch anders.
